#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๐๖ ??? #ถาม​ : ที่เราเล่นเฟสบุ๊คในสมัยนี้ ทำให้เราออกนอกเส้นทางการปฏิบัติไหมคะ?…

#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๐๖
???
#ถาม​ : ที่เราเล่นเฟสบุ๊คในสมัยนี้ ทำให้เราออกนอกเส้นทางการปฏิบัติไหมคะ? พระอาจารย์ช่วยเมตตาแนะนำด้วยค่ะ บางทีโยมอยากเลิกดู เลิกโพสต์​เหมือนกัน บางทีก็อยากเล่นอีก

#ตอบ​ : พูด​รวม​ไป​ถึง​เครือข่าย​สังคม​ออนไลน์​ (Social Network) ทั่วไป​ก็แล้วกัน​นะ
คือ​มัน​ก็​มี​ทั้ง​ข้อดี​และข้อ​เสีย

ข้อดี​คือ​ มัน​เป็น​ตัวเชื่อมต่อที่ช่วยให้​เรา​เข้าถึงข้อมูล ข่าวสารรวดเร็วมากยิ่งขึ้น​ สื่อสารกันได้สะดวก ง่ายดาย และประหยัดเวลา นอกจากนี้​ยัง​ทำให้หลายคนต่างก็มีสังคมที่กว้างขึ้น รู้จักกันเพิ่มมากขึ้น
บางคนยัง​นำมา​ทำ​ธุรกิจได้อีก​ด้วย

ส่วน​ข้อเสีย​ก็​มี​มาก​ กล่าว​เฉพาะ​พวก​เรา​นัก​ภาวนา​ ก็คือ​
๑.​ เรา​ใช้​เวลา​กับ​มัน​นาน
๒.​ เก็บ​ข้อมูล​มา​ฟุ้งซ่าน
(นี่​ยัง​ไม่​นับ​พวก​ที่​ใช้​เพื่อ​ยั่ว/เสริม​กิเลส​หยาบ​ๆ​ นะ)​
๓.​ ลืม​กาย​ลืม​ใจ

เพราะ​มัน​สะดวก​ แค่​คลิ๊ก​ก็​ไป​ ที​แรก​ก็​เจอ​เรื่อง​ที่​เรา​อยาก​รู้​เรื่อง​หนึ่ง​ แล้ว​มัน​ก็​ชวน​ให้​อยาก​รู้​อีก​เรื่อง​หนึ่ง​ ต่อเนื่อง​ไป​เรื่อยๆ​ จน​หมดเวลา​ไป​กับ​มัน​หลาย​ชั่วโมง
แล้ว​เรื่องราว​ที่​เรา​อุตส่าห์​เสีย​เวลา​ให้​ ส่วนมาก​ก็​เป็น​ข้อมูล​รก​สมอง​

มี​นัก​ภาวนา​ท่าน​หนึ่ง​ นั่ง​สนทนา​กับ​ทีมงาน​ที่​ช่วยกัน​ทำ​คอร์ส​ปฏิบัติ​ธรรม​ ระหว่าง​ที่​ทีมงาน​คุย​ถึง​เรื่อง​ที่​เกิด​ขึ้น​ใน​สังคม​ปัจจุบัน​ นัก​ภาวนา​ท่าน​นี้​นำ​ข้อมูล​ที่​ตน​ได้รับ​ใน​ไลน์​กลุ่ม​มา​พูดเสริม​ ซึ่ง​ก็​มี​หลาย​เรื่อง​ เพราะ​เพื่อน​ส่ง​มา​เยอะ​ อาจารย์​ประสาน​นั่ง​ฟัง​อยู่​ด้วย​ก็​พูด​ขึ้น​มา​ว่า​ “โอ้.. พี่​รู้​เยอะ​จัง!”

คำ​ทัก​ของ​อาจารย์​ประสาน​ ทำให้​นัก​ภาวนา​ท่าน​นั้น​สะเทือน​เข้าไป​ถึง​ใจ​ จน​น้ำตา​ไหล​ออกมา​ เพราะ​มัน​พูด​ในใจ​ต่อ​ไป​ว่า​
“รู้​เยอะ​แล้ว​ยังไง?
รู้​แต่​เรื่อง​ของ​คนอื่น​ แต่​ไม่รู้​เรื่อง​กาย​ใจ​ตัวเอง​เลย​ จะ​มี​ประโยชน์​อะไร
ที่​รู้​มาก​มาย​ มัน​ใช่​สาระ​ของ​ชีวิต​แล้ว​หรือ?”

ค่ำวันนั้น​ นัก​ภาวนา​ท่าน​นั้น​ก็​หยิบ​โทรศัพท์มือถือ​มา​เปิด​ไลน์​ เพื่อ​จะ​ออก​จาก​ไลน์​กลุ่ม​ต่างๆ​ มี​อยู่​หลาย​กลุ่ม​มาก​ (เว้นไว้​แต่​กลุ่ม​ที่​ทำงาน​จริง​ๆ)​ พอ​จะ​กด​ออก.. ก็​คิด​เกรงใจ​คน​ใน​กลุ่ม​ เพราะว่า​พวก​เขา​ต้อง​ทราบ​ และ​อาจจะ​มอง​เรา​ใน​แง่​ไม่ดี​ พอ​ถึง​ตอน​นี้​ ท่าน​ก็​มี​สติ​เห็น​”ความ​รัก​ตัว​ตน”ขึ้นมา

ท่าน​ก็​ถาม​ใจ​ตัวเอง​ต่อ​เลย​ว่า​ “จะ​เสียดาย​กิเลส​ จะ​รัก​กิเลส​ หรือ​จะ​รัก​ธรรมะ​ รัก​พระพุทธเจ้า?”

คำตอบ​ก็​ออก​มา​ว่า​ “รัก​ธรรมะ​ รัก​พระพุทธเจ้า!”

ท่าน​ก็​ตัดสินใจ​ใช้​นิ้ว​คลิ๊ก​ปุ่ม​เพื่อ​ออกจาก​กลุ่ม​ ท่าน​เล่า​ว่า​ พอ​คลิ๊ก​ปุ๊บ! จิต​มันโล่ง​ขึ้นมา​ทันที!

จากนั้น​ไม่นาน​ ท่าน​ก็​ได้รับ​ผล​การ​ปฏิบัติ​เป็น​ที่​น่าพอใจ​ และ​ครูบาอาจาร​ย์​มอบหมาย​เป็น​ผู้ช่วย​สอน​กรรมฐาน​เมื่อ​เร็วๆ​นี้

เรื่อง​ของ​นัก​ภาวนา​ท่าน​นี้​ ก็​น่าจะ​เป็น​ตัวอย่าง​ที่​ดี​สำหรับ​ผู้​ถาม​ รวมทั้ง​พวก​เรา​ทุก​คน

ก็​ต้อง​ยอมรับ​ว่า​โลก​ปัจจุบัน​มัน​มี​สิ่ง​นี้​ และ​เรา​ก็​กำลัง​อยู่​กับ​มัน​ ถ้า​เรา​แยกแยะ​ได้​ว่า​
– อะไร​เป็น​ประโยชน์​-อะไร​ไม่​เป็น​ประโยชน์
– อันนี้​เรื่อง​งาน​-อันนี้​เรื่อง​ฟุ้งซ่าน
– เรื่อง​นี้​จำเป็น​-เรื่อง​นี้​ไม่​จำเป็น
ก็​ยัง​พอ​ใช้​มัน​ต่อไป​ได้​ โดย​เลือก​ใช้​ใน​ส่วน​ที่​ดี​ให้​มากๆ​หน่อย

อย่างน้อย​ๆ​ การ​ถาม​-ตอบ​ปัญหา​นี้​ ก็​อาศัยส่วน​ดี​ของ​มัน​มา​ใช้​ด้วย​เหมือนกัน

เพียง​แต่​อย่า​เสีย​เวลา​ไป​กับ​มัน​ จน​ทำให้​ไม่ได้​ภาวนา
เพราะ​ใน​สายตา​ของ​ท่าน​ผู้รู้​ งาน​พัฒนา​จิตใจ​เป็น​เรื่อง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​ เรา​ก็​ต้อง​จัดสรร​เวลา​ใน​ชีวิต​เพื่อน​สิ่ง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​นี้​ให้​มาก​ที่สุด​ด้วย

เรื่อง​การ​จัดสรร​เวลา​ของ​ชีวิต​นี้​ อาตมา​ชอบ​เรื่อง​เล่า​เรื่อง​หนึ่ง

มี​อาจารย์​ท่าน​หนึ่ง​เดินเข้าห้องเรียนพร้อมด้วยของสองสามอย่างในกระเป๋า
เมื่อได้เวลาเรียน เขาหยิบเหยือกแก้ว ขนาดใหญ่ขึ้นมา แล้วใส่ลูกเทนนิสลงไปจนเต็ม​ แล้ว​ถาม​นัก​ศึกษาว่า
“พวกคุณคิดว่าเหยือกเต็มหรือยัง ?”
นักศึกษาแต่ละคนมีสีหน้าตาครุ่นคิดว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหน​ ก่อนจะตอบพร้อมกัน “เต็มแล้ว…”

อาจารย์ยิ้มไม่พูดอะไรต่อ​ หันไปเปิดกระเป๋าเอกสารคู่ใจ​ หยิบกระป๋องใส่กรวดออกมา แล้วเทกรวดเม็ดเล็กๆ จำนวนมากลงไปในเหยือกพร้อมกับเขย่าเหยือกเบาๆ​ กรวดเลื่อนไหลลงไปอยู่ระหว่างลูกเทนนิสอัดจนแน่นเหยือก เขาหันไปถามนักศึกษาอีก
“เหยือกเต็มหรือยัง?”
นักศึกษามองดูอยู่พักหนึ่ง​ แล้วตอบว่า “เต็มแล้ว…”

อาจารย์ยังยิ้มเช่นเดิม หันไปเปิดกระเป๋าหยิบเอาถุงทรายใบย่อมขึ้นมา และเททรายจำนวนไม่น้อยใส่ลงไปในเหยือก เม็ดทราย ไหลลงไปตามช่องว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสได้อย่างง่ายดาย เขาเทจนทรายหมดถุง เขย่าเหยือกจนเม็ดทรายอัดแน่นจนแทบล้นเหยือก​ เขาหันไปถามนักศึกษาอีกครั้ง “เหยือกเต็มหรือยัง?”

นักศึกษาเหล่านั้นหันมามองหน้ากัน ปรึกษากันอยู่นาน
หลายคนเดิน​ออกมาก้มๆ เงยๆ มองเหยือกตรงหน้าอาจารย์หนุ่มอยู่หลายครั้ง มีการปรึกษาหารือกันเสียงดังไปทั้งห้องเรียน จวบจนเวลาผ่านไปเกือบห้านาที หัวหน้ากลุ่มนักศึกษาจึงเป็นตัวแทน เดินเข้ามาตอบอย่างหนักแน่น
“คราวนี้เต็มแน่นอนครับอาจารย์”

“แน่ใจนะ”
“มัน​ใส่​อะไร​ไม่ได้​อีกแล้วครับ”

คราวนี้​อาจารย์หยิบน้ำ​สอง​ขวดออกมาจากใต้โต๊ะแล้วเทใส่เหยือกโดยไม่รีรอ น้ำก็ซึมผ่านทรายลงไปจนหมด ทั้งชั้นเรียนหัวเราะฮือฮากันยกใหญ่

– เหยือกใบนี้​ ก็เหมือนชีวิตคนเรา
– ลูกเทนนิส​ เปรียบเหมือนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดใน​ชีวิต​คือ​การ​เจริญ​กุศล​ธรรม​ที่​จำเป็น​ต่อ​การ​พ้น​ทุกข์ เป็นเรื่องที่ต้องสนใจจริงจัง เช่น​ สติปัฏฐาน​ วิปัสสนา​กรรมฐาน
– เม็ดกรวด​ เหมือน​กุศลสำคัญรองลงมา เช่น ธรรม​ใน​หมวด​คิหิปฏิบัติ​
– ทราย​ ก็คือเรื่อง​ธุระ​การงาน​อื่นๆ รวม​ทั้ง​การ​ศึกษา​เล่าเรียน
– น้ำ​ เป็น​สิ่ง​ที่​น่า​เพลิดเพลิน​ จิปาถะ​ แต่เรามักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้

เหยือกนี้เปรียบกับชีวิตของ​เรา ถ้า​เรา​ใส่​น้ำลงไปก่อน มัวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ อยู่ตลอดเวลา
ชีวิต​ก็เต็มแล้ว… เต็มจนไม่มีที่เหลือให้ใส่กรวด ไม่มีที่เหลือใส่ให้ลูกเทนนิสแน่นอน’

ถ้าเราใช้เวลาและปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เราจะไม่มีที่ว่างในชีวิตไว้สำหรับเรื่องสำคัญกว่า

มัน​เป็น​เรื่อง​ของ​การ​จัดสรร​เวลา​ใน​ชีวิต​ของ​เรา​น่ะ
รวม​ทั้ง​การ​รู้​แยกแยะ​ได้​ว่า..
อะไร​เป็น​สาระ​ อะไร​ไม่ใช่​สาระ
อะไร​เป็น​ประโยชน์​ อะไร​ไม่ใช่​ประโยชน์
แล้ว​เลือก​ใช้​เวลา​ใน​ชีวิต​ไป​กับ​เรื่อง​ที่​เป็น​สาระและ​เป็น​ประโยชน์​

๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑


อ่านบน Facebook