วันจันทร์ที่ ๒๔ กันยายน ๒๕๖๑
วันพระ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐
???
จะมีเปรตประเภทหนึ่งที่ต้องอาศัยบุญที่ผู้อื่นอุทิศให้
ภาษาชาวบ้านเรียกว่า คอย”กินบุญ”ที่ผู้อื่นอุทิศให้
เพราะว่าโลกของเปรตไม่เหมือนกับโลกของมนุษย์
มนุษย์หิวอะไรก็ออกไปหาที่ตลาด..แต่เปรตไม่มี
เปรตเห็นของกินเหมือนกัน..แต่กินไม่ได้
เพราะเขาต้องกินบุญ สิ่งที่เขาเห็นอยู่อยากกิน แต่กินไม่ได้
ปักษ์ใต้จะมีประเพณีชิงเปรต
คือของที่ให้เปรตแต่เปรตกินไม่ได้ คนก็ไปแย่งเปรตกิน
เปรตจริงๆต้องการบุญ
ฉะนั้น สิ่งที่เราควรจะทำคือ “บุญ”
บุญนั้นคือ..เอาของที่เรามีอยู่นี้แปลงเป็นบุญ
แปลงสินทรัพย์ให้เป็นบุญ
ไม่ใช่ให้เป็นทุน แต่ให้เป็นบุญ
แล้วอุทิศบุญนั้นให้กับเปรต
เทคนิค.. ทำบุญปุ๊บ..ให้อุทิศปั๊บ!
เพราะเปรตเขารออยู่ตรงนั้นพอดี
ทำปุ๊บ..แล้วก็บอกว่า”เดี๋ยวฉันจะไปอุทิศที่บ้าน”
เปรตไม่รอ..กลับไปแล้ว! เดินร้องไห้ไปแล้ว!
ฉะนั้น เทคนิคก็คือ
“เกิดบุญเมื่อไหร่ ให้อุทิศตอนนั้นเลย”
เหมือนที่พระเจ้าพิมพิสาร ทำบุญใหญ่ถวายวัดแรก
ชื่อว่าวัดเวฬุวัน เป็นสวนไผ่
อุทิศที่เพื่อสร้างวัด อุทิศแล้วได้บุญใหญ่
เปรตที่เป็นญาติของพระองค์ก็มารอรับส่วนบุญ
แต่พระองค์ไม่รู้ ก็เลยไม่ได้อุทิศ
ผิดไหม? ไม่ผิด!
เป็นความผิดของเปรตเองที่ไปเป็นเปรต ใช่ไหม?
คนที่จะอุทิศได้แต่ลืมที่จะอุทิศ..อย่างนี้ไม่ผิด
แต่ว่า..ถ้าท่านรู้ว่าอุทิศได้ แล้วไม่ได้อุทิศ..ก็น่าเสียดาย!
เพราะผู้ที่จะมารับ(ส่วนบุญ)เป็นญาติเราทั้งนั้น
ทีนี้ คืนนั้นเปรตเสียดาย
บุญใหญ่ขนาดนี้แต่เราไม่มีส่วนแห่งบุญนั้น
ถ้าได้ส่วนแห่งบุญนั้นจะได้พลิกจากเปรตไปเป็นเทวดาได้เลย
แต่เปรตเขาไม่รู้ขนาดนั้นหรอก
รู้แค่ว่า..ถ้าได้แล้วมันหายหิว
เปรตเป็นภพภูมิที่หิวอยู่เรื่อย
หิวบุญ..แล้วก็ไม่รู้ว่าหิวบุญ
แล้วไม่รู้ว่าตัวเองต้องการบุญ
มีเปรตจำนวนน้อยมากที่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการนั้นคือ”บุญ”
บางคนมีบุญมากๆ ก็อาจจะมีเปรตมาบอกขอส่วนบุญ
พวกเราอุทิศกันบ้างไหม?
แล้วก็ไม่ต้องกลัวนะ (เพราะว่าเป็น)ญาติเราทั้งนั้น…
ธรรมบรรยายโดย
พระอาจารย์กฤช นิฺมมโล
???
เรียบเรียงจากแผ่นบ้านจิตสบาย ๒
ไฟล์ 02-14-551014 เปรตญาติพระเจ้าพิมพิสาร
ลิงค์ไฟล์เสียง https://bit.ly/2MR0Sn1
(นาทีที่ 01.45-05.10)
