วรรคทอง…วรรคธรรม #๑๓
“‪คนรู้ใจตัวเอง‬”

เรามาเรียนธรรมะ เพื่อรู้หลัก แล้วนำไปปฏิบัติ ไปฝึกจิตนะ!
วิธีก็คือ..สำรวมอยู่ในจิต
เวลาสำรวมอยู่ในจิต..ให้จิตมันมีที่อยู่
แล้วรู้ทันว่าจิตมันเผลอไป-ไหลออกไป
…รู้ทันจิต…
ไม่ต้องห้ามว่า..จิตอย่าไปรู้ข้างนอก..ห้ามไม่ได้
จิตมันข่มยาก..แต่ฝึกได้
จิตมันเกิด-ดับเร็ว มีธรรมดาที่จะรู้อารมณ์ที่ใคร่ ไม่ต้องห้ามมัน
แต่พอรู้อารมณ์แล้วเกิดกิเลส สำรวมเข้ามาสักครั้งหนึ่ง
รู้ทันว่า..เมื่อกี้จิตมันเป็นอย่างไร?
แหงะมาดูสักนิดหนึ่ง
แหงะมาดูบ่อยๆ เห็นบ่อยๆ จิตจะได้รับข้อมูล…ข้อมูลที่แท้จริง!
ก็ต้องเห็นอยู่ในปัจจุบัน เพราะปัจจุบันเท่านั้นที่เป็นความจริง
ถ้าอดีต..มันต้องคิดนึกแล้ว..ใช่มั้ย?
เพราะอดีต..ผ่านมาแล้ว ไม่เกิดขึ้นจริงในขณะนี้..ต้องคิดนึกเอา
อนาคต..ยังไม่เกิด! ก็ต้องคิดนึกใช่มั้ย?
วันนี้คนจะออกจากบ้านเยอะมากมั้ย?
รถจะติดมั้ย? กังวลมั้ย?
กังวล ! …ให้รู้ทันความกังวลนะ! นี่แหละ..ให้รู้ทันจิต
ขณะที่จิตเคลื่อนไป…
ถ้าเห็นทัน ตอนมันออกไป เห็นความเคลื่อนของมัน…
ตอนเห็นความเคลื่อนของมัน..จิตไม่เคลื่อน เพราะเห็นซะแล้ว !
มีสติ…รู้กิเลส มีสมาธิ…รู้จิตเคลื่อน
แล้วไม่ต้องบังคับ
ดูไปนะ!…..ฝึกนะ!
ฝึกให้เป็น“คนรู้ใจตัวเอง”

ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
เรียบเรียงจากธรรมบรรยายในหลักสูตร “เสียดาย..ตายไปไม่รู้ธรรม” ครั้งที่ ๒
ณ เขื่อนท่าทุ่งนา จ.กาญจนบุรี
วันที่ ๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๖