วรรคทอง…วรรคธรรม #๑๗

นี้วันพระต้องบอกว่า “สวัสดีปีใหม่” ใช่ไหม? ให้เข้ากับหัวข้อ..
ตอนปีใหม่นี่ เราส่งความสุขกัน เราอวยพรกันไหม?
และเรารับพรคนอื่นไหม? .. รับนะ
แล้วตอนนี้ยังมีพรอยู่ไหม? .. มีอยู่นะ
รักษาเอาไว้ด้วยนะ พรทั้งหลาย..ความดีทั้งหลายที่เราให้เขาไปนี่
พรนั้นจะศักดิ์สิทธิ์ได้ เมื่อเรามีพรก่อน..
เรามีคุณความดีขึ้นมาก่อน..มีปากที่ศักดิ์สิทธิ์ !
ก็มาจากใจที่เรามีคุณความดี ..มีใจที่ศักดิ์สิทธิ์นั่นเอง
เวลาพระท่านให้พร.. ถ้าอย่างที่สุรินทร์นี่
ถ้าหลวงปู่ดุลย์ยังอยู่ แล้วถ้าหลวงปู่ดุลย์ให้พรนี่
เราจะรู้สึกว่า “โอ้!..ศักดิ์สิทธิ์!”
เพราะเราเชื่อมั่นในคุณธรรมของท่านว่า ท่านเป็นพระผู้ปฏิบัติดี ผู้ปฏิบัติชอบ
ไม่ใช่ว่าคำพูดของท่านไพเราะ หรือคำพูดของท่านที่ให้พรถูกใจเรา
แต่เรามั่นใจว่า คำพูดของท่านมาจากจิตใจที่บริสุทธิ์ มีจิตใจที่ศักดิ์สิทธิ์
ฉะนั้น ปีใหม่ผ่านมาแล้ว เราให้พรเขาไปยังไงก็แล้วแต่
หรือเขาจะให้พรเรามายังไงก็แล้วแต่
ไม่สำคัญเท่ากับว่า .. เวลานี้ ขณะนี้ .. เรามี”พร“นั้นแล้วหรือยัง?

ธรรมบรรยาย โดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
วันที่ ๑๗ มกราคม ๒๕๕๖
ที่ โรงพยาบาลสุรินทร์