วรรคทอง…วรรคธรรม #๒๘

#ศีลของนักปฏิบัติ

ศีลในแง่ของนักปฏิบัติเนี่ยนะ!
หมายถึงว่า…มีความเป็นปกติของจิตอยู่เสมอ
มีอะไรมากระทบตา หู จมูก ลิ้น กาย หรือแม้แต่ใจ
แล้วจิตมีกิเลสได้..
แต่กิเลสนั้นไม่ครอบงำให้ไปทำผิดต่างๆ
#รู้ทันกิเลส!!

ศีลของนักปฏิบัติ..ไม่ใช่ศีลที่จะมากดข่ม
แต่เป็นศีลของผู้มีสติรู้ทันกิเลส
แล้วกิเลสนั้นไม่มีอำนาจจะมาบงการ..
ให้เราไปทำผิดทางกาย ทางวาจา .. ๒ อย่างนี้นะ!
เพราะเราฝึกทางใจมาดี..เข้าใจมั้ย?
มันรวมกันหมดเลยเป็น ๓ อย่าง
คือทางกาย วาจา และใจ

แต่ศีล..ท่านดูที่การแสดงออก ..
เราแสดงออกทางกาย และวาจา
เพราะฉะนั้น การแสดงออกทางกาย และวาจา
ที่จะไม่ไปละเมิด ไม่ไปเบียดเบียนใคร เพราะมีใจที่รู้ทันกิเลสเหล่านั้น

แต่ไม่ได้ห้ามว่า..จงอย่ามีกิเลส!
ห้ามไม่ได้!! เพราะเราเป็นปุถุชน
เพราะฉะนั้น กิเลสยังมีอยู่.. ยอมรับความจริงซะดีๆ
เพราะว่ามันมีอยู่จริง..!
ให้รู้ทันนะ..ใจจะเป็นปกติ..แล้วศีลจะรักษาได้เอง

ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
เรียบเรียงจากการบรรยายธรรมในหลักสูตร #กองบุญอริยะ ณ หิ่งห้อยชาเลท์รีสอร์ท
วันที่ ๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๘