วันอังคารที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๖๑
วันพระ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๗
???
พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ ๑๖๔
ทำสมาธิแบบให้มีที่อยู่(ของจิต)เอาไว้
แล้วเห็นจิตเผลอบ้าง จิตไหลบ้าง
เห็นจิตเผลอ.. จะได้สติ
เห็นจิตไหล.. จะได้สมาธิ
เคล็ดลับมีอยู่อย่างหนึ่ง คือ ทำบ่อยๆ
…
ครั้งหนึ่ง พระพุทธเจ้าตรัสกับพระภิกษุทั้งหลายว่า..
ไม่พึงคิดถึงอดีต ไม่พึงคำนึงถึงอนาคต
เพราะอดีตผ่านไปแล้ว
ผ่านไปแล้วก็ถือว่า..ละไปแล้ว
อนาคตยังไม่เกิด..ก็ยังไม่มี
ผู้ใดที่รู้แจ้งในธรรมปัจจุบัน
อย่างไม่ง่อนแง่น และไม่คลอนแคลน
ให้รู้ธรรมนั้นเนืองๆ บ่อยๆ ทำบ่อยๆ
บุคคลควรทำความเพียรตั้งแต่วันนี้
เพราะเราไม่อาจรู้ได้ว่า.. ความตายจะมาในวันพรุ่งนี้
(เพราะว่าความผัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่นั้น
ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย)
ก็คือ..พึงทำความเพียรอย่างนี้
ไม่เกี่ยงว่ากลางวันหรือกลางคืน
ทำทั้งวันทั้งคืน
ถ้าทำอย่างนี้ได้..
พระองค์ตรัสว่า..พระสันตมุนี…
(สันตะ หมายถึงสงบ, มุนี แปลว่านักบวช
ศัพท์นี้หมายถึงพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลาย)
พระสันตมุนีย่อมเรียกผู้มีความเพียรทั้งวันทั้งคืนอย่างนี้ว่า
“ภัทเทกรัตโต”
เคยได้ยินมั้ย?
“ภัทเทกรัตโต” (อ่านว่า พัด-เท-กะ-รัด-โต)
คัมภีร์บางเล่มแปลเป็นไทยว่า “ผู้มีราตรีเดียวเจริญ”
หรือแปลว่า “ผู้มีราตรีหนึ่งเจริญ”
บางทีก็แปลว่า “แม้ราตรีเดียวก็พึงชม”
…..
ธรรมบรรยายโดย
พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
เรียบเรียงจากไฟล์เสียง
แม้ราตรีเดียวก็พึงชม 590930-คอร์สวีนัส ท่าทุ่งนา
ลิงค์ไฟล์เสียง https://bit.ly/2IpMWmH
นาทีที่ 03.45-6.22
???
บาทสวด ภัทเทกรัตตคาถา
( หันทะ มะยัง ภัทเทกะรัตตะคาถาโย ภะณามะ เส)
อะตีตัง นาน๎วาคะเมยยะ นัปปะฏิกังเข อะนาคะตัง
-บุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้วด้วยอาลัย ,
และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง
ยะทะตีตัมปะหีนันตัง อัปปัตตัญจะ อะนาคะตัง
-สิ่งเป็นอดีตก็ละไปแล้ว , สิ่งเป็นอนาคตก็ยังไม่มา
ปัจจุปปันนัญจะ โย ธัมมัง ตัตถะ ตัตถะ วิปัสสะติ ,
อะสังหิรัง อะสังกุปปัง ตัง วิทธา มะนุพ๎รูหะเย
-ผู้ใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าที่นั้นๆ อย่างแจ่มแจ้ง ,
ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน , เขาควรพอกพูนอาการเช่นนั้นไว้
อัชเชวะ กิจจะมาตัปปัง โก ชัญญา มะระณัง สุเว
-ความเพียรเป็นกิจที่ต้องทำวันนี้ , ใครจะรู้ความตายแม้พรุ่งนี้
นะ หิ โน สังคะรันเตนะ มะหาเสเนนะ มัจจุนา
-เพราะการผัดเพี้ยนต่อมัจจุราชซึ่งมีเสนามากย่อมไม่มีสำหรับเรา
เอวัง วิหาริมาตาปิง อะโหรัตตะมะตันทิตัง ,
ตัง เว ภัทเทกะรัตโตติ สันโต อาจิกขะเต มุนิ
-มุนีผู้สงบย่อมกล่าวเรียกผู้มีความเพียรอยู่เช่นนั้น ,
ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันกลางคืนว่า ,
” ผู้เป็นอยู่แม้เพียงราตรีเดียว ก็น่าชม”
