วันอังคารที่ ๑๒ มิถุนายน ๒๕๖๑
วันพระ แรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๗
???
พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ ๑๖๖
ถ้าทำสมาธิได้ ให้ทำก่อนนะ!
แต่ถ้าทำไม่ได้ อย่าท้อถอย!
มันมีเส้นทางของคนที่ไม่ได้สมาธิ
คือ..ให้ดูจิตไป!
ตัวหลอกที่ทำให้เนิ่นช้าสำหรับคนดูจิต
คือมักจะเพลิน เพราะความไม่มีสมาธินี่แหละ!
มันจะเพลินไปกับกาม
รวมแล้วมันคือ.. กามจะหลอกเราไป
แต่เพราะเพลิน มันจึงมีปฏิกิริยาทางจิตออกมาเป็นกิเลสต่างๆ
และเพราะมีกิเลสนี่แหละ เราจึงจะเจริญสติได้
ไม่ใช่ห้ามไม่ให้มีกิเลส
(แต่)มีแล้วให้รู้ทัน
ดูใน”จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน”
จิตมีราคะก็รู้ว่ามีราคะ, จิตไม่มีราคะก็รู้ด้วย
ไม่ใช่ห้ามมีราคะ.. ห้ามมีโทสะ.. ห้ามมีโมหะ..
ถ้าห้ามอย่างนี้นะ..หมดกัน!
เราคงไปไหนไม่ได้แล้ว
พระพุทธศาสนาคงสูงส่งเกินไปสำหรับเราเสียแล้ว
แต่ไม่ใช่อย่างนั้น!
พระพุทธเจ้านี้เป็น ‘อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ’
เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า
เป็น ‘สัตถา เทวะมะนุสสานัง’
เป็นครูผู้สอนเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
เป็น ‘ภะคะวา’ คือผู้จำแนกแจกธรรมให้เหมาะกับบุคคลที่สมควร
คนประเภทนี้ ควรได้ธรรมประเภทนี้
คนอย่างนี้ ควรได้รับธรรมอย่างนี้
คนที่ทำฌานได้ให้เขาทำฌานไปก่อน
คนทำฌานไม่ได้ให้ดูจิตไปเลย
และพอดูจิตไปแล้วนี่นะ!
ตัวกวนที่ทำให้ความสงบมันดับไป
พอ(ตัวกวน)ดับไปเรื่อยๆ ก็ทำสมาธิได้ง่ายเอง
นี่เป็นความกรุณาของพระพุทธเจ้า
เป็นความสามารถของพระพุทธเจ้า
เป็นพระปัญญาของพระองค์ด้วย
และเป็นความกรุณาที่พระองค์พ้นไปแล้ว
ไม่พ้นไปเพียงพระองค์เดียว
ยังอุตส่าห์มาสอนคนที่สอนย๊าก..ยาก!
รู้สึกไหม? เรานี้สอนยากไหม?
แต่พระองค์ก็สอนได้!
ธรรมบรรยายโดย
พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
???
เรียบเรียงจากธรรมบรรยาย
ณ บ้านจิตสบาย (610325)
ลิงค์คลิปวีดีโอ https://www.youtube.com/watch?v=yhviA5XxJYY&t=4901s
นาทีที่ 1:17-1:20
ถอดคำโดย อารยา สุวะมาตย์
