วันเสาร์ที่ ๕ มกราคม ๒๕๖๒
วันพระ แรม ๑๔ ค่ำ เดือนอ้าย(๑)
???
พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ ๑๙๒
ให้เตือนตัวเอง
อย่ารอให้คนอื่นมาเงื้อดาบเตือนเรา.. ไม่มี!
เราไม่ใช่นักโทษประหาร ที่ว่ามีเพชฌฆาตเดินตาม
แต่เราเป็นนักโทษประหาร ประเภทที่มีความตายรออยู่ข้างหน้า
ความตายไม่ได้วิ่งตามมาข้างหลัง แต่ดักอยู่ข้างหน้า
และมีไฟของกิเลสที่เตรียมแผดเผา
ถ้าเราเผลอไปเสพโลกแล้วไม่รู้ทันกิเลส
ถ้ากิเลสมันอยู่นาน ไฟมันจะกองใหญ่ขึ้น
แล้วเผาใจให้ร้อนรน
เป็นไฟแบบไฟทิพย์ มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
แต่รู้สึกได้ด้วยใจ
มันยากตรงนี้แหละ!
มันยากที่มันไม่เห็นด้วยตาเปล่า
แต่พอกิเลสเกิดขึ้นมาสร้างทุกข์ทีไร.. ร้อนใจทุกที
เพราะอะไร? เพราะเราไม่สำรวมอินทรีย์
เห็นโลกได้..ใช้ชีวิตต่อไป
เห็นได้..แต่พอเห็นแล้วเกิดกิเลสให้รู้ทัน!
อย่าให้กิเลสนั้นครอบงำใจ
ฟังได้..ฟังแล้วเกิดกิเลสให้รู้ทัน!
อย่าให้กิเลสนั้นครอบงำใจ
ดมได้..จมูกไม่ตันก็ดมไป
ดมไป..แล้วก็เกิดกิเลสให้รู้ทัน
อยู่แบบชีวิตปกติ มีกิเลสได้..
แต่มีกิเลสแล้วให้รู้ทัน!
กิเลสก็เกิดจาก ตากระทบรูป
หูกระทบเสียง จมูกกระทบกลิ่น
ลิ้นกระทบรส กายกระทบสัมผัสต่างๆ
จิตคิดนึกอะไรไป เป็นปกติ
อินทรีย์ทั้งหลายทำงานตามปกติ
แต่พอทำงานแล้วเกิดกิเลสให้รู้ทัน
อย่าให้(กิเลส)ครอบงำใจ
วิธีที่จะไม่ให้(กิเลส)ครอบงำใจ
นั่นก็คือ รู้ทันบ่อย ๆ
นี่คือเรียกว่า “สำรวมอินทรีย์”
ธรรมบรรยายโดย
พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
???
บรรยายธรรม ณ คอร์ส อบจ.นครสวรรค์
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
เรียบเรียงจาก ไฟล์ 07.นิทาน-สำรวมอินทรีย์
ระหว่างเวลา ๑๘.๐๗ – ๑๙.๔๔
ลิงค์เสียง http://bit.ly/2R9Iagw
ลิงค์แผ่นซีดี ขยายผล๒
https://wp.me/s5bBOI-expand2
