วันพุธที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒
วันพระ แรม ๘ ค่ำ เดือน ๓
??
พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ ๑๙๙
ตระกูลเจ้า ตระกูลหวัง
พวกฟุ้งซ่านเนี่ย! ทำสมาธิแบบอารัมปนูปนิฌานยาก
แต่อาศัยทักษะจากการเจริญสติดูจิต มาทำลักขณูปนิฌานได้นะ!
แรก ๆ วิธีทำเหมือนกัน จะเจริญสติดูจิต
หรือเจริญกรรมฐานถึงขั้นลักขณูปนิฌาน คือจิตตั้งมั่นเนี่ยนะ!
วิธีทำ ทำเหมือนกัน
เพียงแต่ว่าตอนเห็นจิตมันเห็นคนละแบบ
เริ่มต้น..ต้องเริ่มจากมุมมองในการทำกรรมฐาน
คือไม่ได้หวังว่าจะต้องสงบ
ต้องไปอยู่ตระกูลเจ้า “เจ้าอย่าหวัง”
ถ้าเป็นพวก “หวังอยู่” คือคนที่หวังว่าจะสงบ มันก็จะหวังว่่จะสงบ
ก็คือ(หวังว่า)จิตต้องอยู่ตรงนี้ อย่าหนีไปไหน
คนที่หวังว่าจะสงบอยู่เนี่ยนะ!
พอจิตมันหนีไป..มันผิดหวัง
เพราะหวังอยู่ว่าจะสงบ
พอมันผิดหวัง คือจิตมันไม่สงบก็ผิดหวัง
(พอ)ผิดหวัง ก็จะไม่ชอบไอ้จิตที่มันไม่สงบ
จิตมันฟุ้งซ่าน จิตมันเผลอไป ไม่ชอบ!
เห็นจริงนะ! เห็นว่ามีเผลอจริงนะ
แต่มุมมองคือ ไม่ชอบ!
พอไม่ชอบทำไง?
รีบดึงกลับมา แล้วก็บังคับด้วยกำลังที่มากขึ้น
เพราะรู้สึกว่าเมื่อกี้บังคับน้อยไป มันจึงหนี
ดังนั้นต้องบังคับให้มากขึ้น
บังคับมากขึ้น ก็เครียดมากขึ้น จิตเป็นทุกข์
จิตเป็นทุกข์ ก็จะไม่เกิดสมาธิที่ถูกต้อง
สมาธิที่ถูกต้อง ต้องเกิดจากอารมณ์ที่เป็นสุข
ถ้ามุมมองของเรา “หวังอยู่” ว่าจะสงบ
ให้เปลี่ยนมุมมองใหม่เป็น “เจ้าอย่าหวัง”
คือไม่หวังจะสงบ
แล้วหวังอะไร?
หวังเรียนรู้ความจริงของจิต
ตระกูลหวังเหมือนกันนะ!
แต่หวังแบบไทย ๆ หน่อย คือ
หวังเรียนรู้ความจริงของจิต
หวังเรียนรู้ความจริงของจิต คืออะไร?
คือจิตจะดีก็ได้ ไม่ดีก็ได้..ขอรู้
จิตจะสงบก็ได้ ไม่สงบก็ได้..ขอรู้
จะฟุ้งซ่านก็ได้ จะมีราคะ
จะมีโทสะ โมหะ จะหดหู่
จะมีมานะ ถือตัว
อะไรก็ได้..ฉันจะรู้
ธรรมบรรยายโดย
พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
??
เรียบเรียงจากไฟล์เสียง 620113 ตระกูลเจ้า vs ตระกูลหวัง
ณ สุรัตนธรรมสถาน
ลิงค์ไฟล์เสียง https://bit.ly/2VcBf4K
(นาทีที่ 26.46-29.25)