วันศุกร์ที่ ๑๒ เมษายน ๒๕๖๒
วันพระ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๕
???
พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ ๒๐๕
#หลงโลก..ลืมทุกข์
เมืองไทยมีเทศกาลสงกรานต์คนมาเที่ยวกันเยอะ!
ถ้าเราไม่รักษาคุณความดีในประเพณีของเราไว้นะ!
มีแต่อะไรเละ ๆ เทะ ๆ ไปลวนลามกันในเทศกาลแบบนี้
ก็จะเสียคุณค่าของประเพณี
แล้วแทนที่คนจะมาชื่นชมประเพณี เขาก็ไปหาที่ที่เขาเริ่มมีวัฒนธรรม
“วัฒนธรรม” หมายถึง ธรรมะที่เจริญขึ้น
เรามีวัฒนธรรมของเราอยู่แล้ว ก็ควรจะรักษาเอาไว้
ถึงเวลาปีใหม่ของไทย..ควรจะรักษาคุณค่าของวัฒนธรรมเหล่านี้
ที่ครูบาอาจารย์จะตักเตือนกันก็คือ
มักจะใช้เวลาเหล่านี้ ที่คนทั้งหลายมาหลงโลก มาสนุกสนาน ลืมทุกข์ อวยพรกันก็อวยพร “ให้มีสุข”
แล้วก็เวลา ก็ใช้เทศกาลหลงโลก ลืมทุกข์
ลืมมองเห็นความจริง
พอลืมทุกข์เนี่ย ..จริง ๆ มันเป็นนิสัยประจำตัว
ไม่ใช่ของชาติเราอย่างเดียวนะ ของคนทั่ว ๆไป
เวลามีทุกข์มักจะไม่เผชิญหน้ารับรู้มันตรง ๆ
เวลามีทุกข์ ก็จะหลบเลี่ยง
เช่นจะพูดถึง ความเจ็บ ความป่วย ความตาย
“อย่าไปพูด! เดี๋ยวหาว่าแช่งตัวเอง” อะไรอย่างนี้นะ!
เลี่ยงมันไป..หลีกเลี่ยงความจริง
ความจริงซึ่งมีทุกข์รออยู่
ก็พยายามไม่พูดถึง ลืม ๆ มันไปซะ!
พอถึงคราวจะตายจริง ๆ ทำใจไม่ได้
ทุกข์ที่มีอยู่ ทุกข์ที่จะต้องเจอ ควรจะระลึกถึงมัน
เพื่อที่จะต้องเผชิญหน้ากับทุกข์นั้น โดยที่ใจไม่ทุกข์
แต่คนทั่ว ๆ ไปเนี่ย เวลาพูดถึงทุกข์ก็จะไม่กล้าเผชิญหน้า
เวลาไม่กล้าเผชิญหน้า.. ก็ทำเป็นลืม ๆ
เวลามีเทศกาลก็สนุกสนานเฮฮา
กินเหล้าให้ลืม เที่ยวให้ลืม ให้ลืม ๆ ทุกข์ไป
นี่เป็นนิสัยประจำของสัตว์โลก
แต่ชาวพุทธไม่เป็นอย่างนั้น
ชาวพุทธจะเป็นยังไง?
“รู้ทุกข์” ในอริยสัจสี่ พระพุทธเจ้าสอนข้อแรก
อริยสัจมีสี่ข้อ
ทุกข์, สมุทัย, นิโรธ, มรรค
ทุกข์.. ให้รู้
สมุทัย.. ให้ละ
ตัวละจริง ๆ คือสมุทัย
แต่คนทั่ว ๆไป คือ
ทุกข์.. ให้หนี
ทุกข์.. ให้ลืม
ทุกข์.. ให้เลี่ยง
แต่ถ้าเป็นชาวพุทธทำตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
คือ ทุกข์ให้รู้
ต้องรู้จักทุกข์ เพราะชีวิตนี้มันคือมีแต่ทุกข์
ถ้าเราไม่เรียนรู้ทุกข์ ก็ไม่เรียนรู้ชีวิตนี้เหมือนกัน
ธรรมบรรยายโดย
พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
???
เรียบเรียงจากไฟล์แสดงธรรมเรื่อง “แม้เคยร้าย 610422”
แผ่นซีดีบ้านจิตสบาย ๑๒
ลิงค์ไฟล์เสียง https://bit.ly/2GaONZE
(นาทีที่ ๐๔.๔๕-๐๘.๒๖)
