วันอาทิตย์ที่ ๒๕ กันยายน ๒๕๖๕ วันพระ แรม ๑๕ ค่ำ เดือนสิบ(๑๐) ปีขาล พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ #วิปัสสนาเป็นบุญใหญ่ “วิปัสสนา” ทำให้เห็นความจริงของชีวิตนี้ ว่า.. มันเป็นไปแบบนี้ และ ยอมรับ ชีวิตก็ยังมีอยู่.. แต่ใจไม่ทุกข์! ไม่มีตัณหาอะไรไปขัดแย้งกับกระแสแห่งความเป็นจริง “วิปัสสนา” จึงเป็น “บุญใหญ่” เพราะทำให้.. ทุกข์น้อยลง.. น้อยลง.. น้อยลง! ยิ่งเห็นความจริง.. มากเท่าไหร่? ยอมรับความจริง.. ได้มากเท่าไหร่? ทุกข์ก็ยิ่งน้อยลง.. น้อยลง.. น้อยลง “พระโสดาบัน” เห็นแล้วว่า.. กายนี้.. ไม่ใช่เรา! ใจนี้.. ไม่ใช่เรา! ทุกข์น้อยลงมากเลย ไม่ใช่ว่า.. ๑ ใน ๔ นะ ไม่ใช่บัญญัติไตรยางค์ พระพุทธเจ้าเปรียบเอาไว้ว่า.. เหมือนแผ่นดินทั้งแผ่นดิน แล้วพระองค์ก็ใช้เล็บสะกิดฝุ่นดินขึ้นมาหน่อยหนึ่ง แล้วพระองค์ก็เปรียบเทียบ ถามพระว่า.. “ดินทั้งแผ่นดิน” กับ “ดินในเล็บนี้” อันไหนมากกว่ากัน? พระภิกษุทั้งหลายก็ตอบว่า.. “ดินในเล็บนั้นเทียบไม่ได้เลยกับดินบนแผ่นดิน ดินบนแผ่นดินมีมากมายเหลือเกิน เทียบกันไม่ได้เลย” พระพุทธองค์ก็ตรัสว่า.. “นั่นแหละ! ทุกข์ของพระโสดาบัน มีอยู่ก็จริง แต่เท่าขี้เล็บ..เท่าดินในเล็บนี้” ให้เล็บยาวแค่ไหน ก็เทียบกันไม่ได้เลย แค่นี้เท่านั้นเอง! “ส่วนทุกข์ของปุถุชน นั่นคือเท่าแผ่นดิน” เพราะว่า.. ปุถุชน ยังเกิด-ตาย อย่างไม่มีที่สิ้นสุด และเกิดทุกครั้งก็จะมี”ทุกข์” อยู่ทุกครั้ง แล้วไม่ใช่ทุกข์ครั้งเดียวนะ มีทุกข์อยู่เสมอ!! ทุกข์! จากการ..แสวงหาอาหาร ทุกข์! จากการ.. ที่ต้องมีปวดถ่ายหนัก ถ่ายเบา ต้องชำระล้างร่างกาย ทุกข์! ที่ต้องกิน ต้องถ่าย ทุกข์! ที่ต้องมีโรคเบียดเบียน ทุกข์! ที่ปรารถนาสิ่งใด..ไม่ได้สิ่งนั้น มีทุกข์รบกวนอยู่เสมอ! แทบตลอดชีวิตเลย ทุกข์เหล่านี้ยังเบียดเบียนอยู่ และยังไม่มีสิ้นสุดเลย แต่”พระโสดาบัน” แม้ยังมีทุกข์อยู่ แต่อีกไม่เกินเจ็ดชาติ ไม่มีชาติที่แปด! เพราะฉะนั้น ถ้าเทียบแล้ว.. “แม้จะมีทุกข์อยู่.. ก็เพียงแค่เศษดิน” เศษดินในเล็บนี้เท่านั้นเอง! ดังนั้น “การเจริญวิปัสสนา” จนกระทั่งบรรลุมรรคผล จึงเป็น “บุญใหญ่”! พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล เรียบเรียงจากรายการ “ธรรมะสว่างใจ” ออกอากาศ วันที่ ๑๔ กันยายน ๒๕๖๕ ลิงค์คลิปวีดีโอ https://youtu.be/4nFdbFbyZBY (นาที 01:28:33 – 01:31:07)