วันศุกร์ที่ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๖๕ วันพระ แรม ๘ ค่ำ เดือนอ้าย(๑) ปีขาล พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ #สันโดษเป็นไปเพื่อความเจริญ คนที่เขา"สันโดษ"กันได้เนี่ย! จริงๆ (สันโดษ) เป็นไปเพื่อความเจริญ เพราะว่าสันโดษเนี่ย.. ทำให้ไม่เบียดเบียนกัน ความสามารถเท่าเดิม หาได้มากเท่าเดิม แต่ใช้น้อย ใช้เท่าที่จำเป็น ที่เหลือแบ่งปัน นี่คือ.. "สันโดษ" ได้มาก..! แต่ใช้เท่าที่ตัวเองต้องการ.. จำเป็น! คือ เท่าที่สมควร ไม่ได้ใช้ จนกลายเป็น.. หามาๆ แล้วก็ใช้ไม่ทัน แล้วก็เก็บหวงไว้ อันนี้.. "ไม่สันโดษ" สันโดษ คือ ความสามารถในการหาเท่าเดิม เท่ากับตอนที่ไม่มีความสันโดษนั่นแหละ แต่ใช้เท่าที่จำเป็น ที่เหลือแบ่งปัน ให้ทาน อย่างนี้สังคมจะร่มเย็น เป็นสุข ไม่ได้ลดความสามารถในการหานะ แต่ถ้าไม่ยอมสันโดษ จะเอาแต่ตัณหา ตัณหาคือ อยากได้ๆ พออยากได้แล้ว ไม่ยอมแบ่งปัน เพราะรู้สึกว่า..ได้มาแล้วไม่พอ! เพราะตัณหามันถมไม่เต็ม "ตัณหา" พระพุทธเจ้าตรัสว่า.. แม้จะมีฤทธิ์เสกเขาทั้งลูกให้เป็นทองคำ ก็ไม่พอสำหรับตัณหาของคนคนเดียว พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล เรียบเรียงจากการแสดงธรรม ณ บ้านจิตสบาย - ภาวนาแบบยอมรู้ (๖๕๑๑๒๗) วันที่ ๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๕ ลิงค์รายการ https://www.youtube.com/watch?v=pO3IQoekqvg&t=1435s (นาทีที่ 22:40