วรรคทอง..วรรคธรรม #๘๒

ภพทั้งหลายล้วนเป็นที่พึ่งไม่ได้

เพ่งอยู่..
ถ้าทำได้นะ.. ก็จะไปเป็น ‘พระพรหม’
เป็นภพ ๆ หนึ่ง
ที่มีสติ มีสมาธิ มีความเพ่ง
ที่เผลอเพลินไป..

ถ้าเผลอเพลินเป็นกุศล.. ก็อยู่เป็น ‘เทวดา’
เผลอเพลินเป็นอกุศล.. ก็ลง ‘นรก’ ไป
ทั้งหมดนี้เป็นภพ – ที่อยู่.. ที่พึ่งไม่ได้ !
จิตมันจะเห็นว่า..
ทั้งหมดทั้งมวลนี้.. เป็นที่อยู่ที่เอาแน่ไม่ได้

เห็นโทษเห็นภัย..
ไม่หวังพึ่งพวกนี้
หวังพึ่งไม่ได้อีก
มีแต่จะพ้นตรงนี้ไป

เกิดความเบื่อหน่าย
เห็นโทษเห็นภัยของภพ
แต่มันยังไปไม่พ้น !
จนกว่าจะเกิดสติ ‘เห็นสภาวะ’ อย่างนี้บ่อย ๆ
จนเห็นว่า.. มันก็แค่นี้ !
ดิ้นรนไปทางไหนก็ไม่ได้ !

จนไม่ดิ้นรนแล้ว..
จนวางจิตเป็นกลาง
เรียกว่า “สังขารุเบกขาญาณ”
ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล

เรียบเรียงจากการแสดงธรรม ณ ฐณิชาฌ์รีสอร์ท อัมพวา
วันที่ ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๘

รับฟังเสียงธรรมที่ลิงค์
แผ่นซีดีวิถีธรรม 580719 เป็นไง..สงบไหม?
แทรก11. คำถาม-เห็นจิตรวบจิตเพ่งแล้ว ทำอย่างไรให้หาย เวลา ๐๒.๓๔-๐๓.๔๒
ดาวน์โหลดเสียงธรรมที่ http://bit.ly/2cjbMBl