วรรคทอง วรรคธรรม#๑๑๕

นอนเนื่องอยู่ในสันดาน

ทุกครั้งที่จิตเสวยอารมณ์อะไรขึ้นมา…
จิตเกิดขึ้นมาเสวยอารมณ์ มีกิเลส แล้วก็ดับ ..พร้อมกับจำ !

แล้วก็เกิดจิตดวงใหม่เกิดขึ้นมา
เสวยอารมณ์ มีกิเลส แล้วก็ดับไป ..แล้วก็จำ !

ไอ้ความจำของจิต (ที่ว่าเมื่อกี้มีกิเลสเกิดขึ้นแล้วจำ)
กลายเป็นกิเลสที่แฝงตัวนอนเนื่องอยู่
มีศัพท์เรียกเฉพาะว่า “อนุสัย”

เพราะฉะนั้น ถ้าเรามีกิเลสแล้วไม่ทันมีสติ
ทุก ๆ ขณะนั้น เก็บเป็นอนุสัย
มันไม่ใช่ได้คะแนนนะ ! มันเสียแต้มด้วย

ทุกครั้งที่มีกิเลสแล้วไม่มีสติรู้ทัน เป็นอนุสัย
‘นอนเนื่องอยู่ในสันดาน’

ภาษาโบราณ ท่านเปรียบเหมือนตุ่มน้ำ
อยู่นาน ๆ เนี่ยจะมีตะกอนนอนก้น

มันค่อย ๆ ตกทับเป็นตะกอนนอนก้นไปเรื่อย ๆ
ไอ้นอนก้นเนี่ยนะ !
พอมีอะไรไหว ตะกอนก็ฟุ้งขึ้นมา !

……

มันจึงต้องมีสติบ้าง
คนที่ไม่มีสติเลยก็สะสมอนุสัยอย่างเดียว..
ชีวิตนี้.. สะสมอนุสัยต่อไป

ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล

เรียบเรียงจากการแสดงธรรม ณ คอร์สปฏิบัติธรรม อริยะ๗
วันที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๖

สามารถดาวน์โหลดและรับฟังได้ที่ไฟล์ แผ่นซีดี อริยะ๗
แทรก 13. เกาะซากหมาเน่า ข้ามฝั่งวังวน – 561224 นาทีที่ ๐๘.๐๐-๑๐.๓๒
bit.ly/1oOc9ZY

ลิงก์เต็ม แผ่นCD อริยะ๗ http://wp.me/p5bBOI-sU