ตอนรู้ว่าจิตมันเคลื่อนไป ไหลไป ขณะนั้นตั้งมั่นพอดี

เทคนิคคือ ฝึกทำความรู้ตัวแบบใกล้เคียงกับลักขณูปณิชฌานซะก่อน ท่านให้ตีตัวเอง มันจะมีความรู้สึกชัดขึ้นมาแว๊บนึง ความรู้สึกนั้นคือไม่ลืมกาย มีกายนี้อยู่ ไม่ลืม แต่แว๊บเดียว ใช้จิตแบบนี้ ใช้ความรู้สึกตัวแบบนี้ เอามาใช้ตอนที่ดูลม

ลมแรกกระทบตรงไหน ให้รู้สึกเหมือนตอนโดนตี แค่แว๊บรู้ แว๊บรู้ไม่ต้องไปแช่ คราวนี้จะรู้ด้วยจิตที่มีคุณภาพตามความถี่ของลมหายใจ แล้วให้หายใจตามธรรมชาติ ไม่ต้องเร่ง ถ้าลมหายใจหายไป ตัวรู้นั้นจะเด่นขึ้นมา

อันนี้ลองทำแล้ว ดีมาก ขอบอกต่