เอาสิ่งที่จิตมันคุ้นเคยมาทำ จิตมันเคยไหล พอรู้ว่าจิตไหล การเห็นความไหลของจิต มันจะไม่ไหลไปหาอารมณ์ มันอยู่กับจิตพอดี ตอนอยู่กับจิตพอดีเรียกว่า จิตตั้งมั่น เป็นสมาธิแบบหนึ่ง ซึ่งเป็นสมาธิแบบที่เราต้องการ คือ สมาธิแบบลักขณูปนิชฌาน มันไม่ไหลไปหาอารมณ์ มันตั้งมั่นอยู่กับจิต แล้วมันจะเห็นว่าสิ่งต่างๆที่ไหลไปหาอารมณ์ หรืออารมณ์ที่มากระทบจิตเนี่ย เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป มันจะเห็นความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ของสิ่งต่างๆที่ปรุงแต่งได้ ไม่ใช่ตอนที่จิตเพ่งอยู่กับอารมณ์นิ่งๆ สงบๆ จิตที่นิ่งที่สงบเป็นจิตที่ดี ดีแบบโลกๆ แต่ถ้าจะให้พ้นโลกไป!! ต้องใช้สมาธิที่เห็นความจริงของโลก ว่าสิ่งต่างๆไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
