วรรคทอง..วรรคธรรม #๗๕

การหมุนธรรมจักร

พระพุทธองค์แสดงความจริง
และหน้าที่ต่อความจริงนั้น
ให้กับปัญจวัคคีย์.. ว่า
“ทุกข์” สิ่งที่เราควรจะปฏิบัติต่อมันคือ รู้เฉย ๆ ให้รู้มัน
“สมุทัย” คือ ตัณหา หน้าที่ต่อความจริงคือ ให้ละ
“นิโรธ” คือความดับทุกข์, ความพ้นทุกข์
หน้าที่คือ ทำให้แจ้ง

นิพพานมีอยู่แล้ว… แต่ทำใจให้มีคุณภาพพอที่จะไปเห็น
“มรรค” ให้เจริญ
ศีลยังไม่มี..ให้เจริญ ให้มีศีลขึ้นมา
สมาธิไม่มี.. ให้ทำสมาธิให้เกิด ให้จิตตั้งมั่นขึ้นมา
ความเพียรไม่เคยมี.. ให้ทำความเพียรขึ้นมา
สติไม่เคยมี.. เจริญสติขึ้นมา

ถ้ามีใครถามว่า.. “พระพุทธเจ้าตรัสรู้อะไร ?”
เราก็อาศัยพระธัมมจักกัปปวัตตนสูตร
ตอบได้ว่า.. “พระพุทธเจ้าตรัสรู้ อริยสัจ ๔ อย่าง”
การแสดงธรรมครั้งนี้ เป็นการหมุนธรรมจักร
เป็นการหมุนอย่างไม่มีใครต้านได้
ไม่มีใครหมุนกลับได้
จากการแสดงธรรมครั้งนี้ มีผู้ฟัง ๕ ท่าน
แต่มีผู้เข้าใจท่านเดียว

พอ ‘พระโกณทัญญะ’ ฟัง ‘พระธัมมจักกัปปวัตนสูตร’ แล้วเข้าใจ
ความเข้าใจของท่านคือ อุทานขึ้นมาในใจว่า
ยํ กิญฺจิ สมุทยธมฺมํ
สพฺพนฺตํ นิโรธธมฺมนฺติ
สิ่งใดเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
สิ่งนั้นดับไปเป็นธรรมดา

แสดงว่าท่านมีสติรู้สภาวะเกิด – ดับ
และตอนรู้ ไม่มีคำพูดว่ามันคืออะไร
เห็นว่ามีอะไรเกิด – ดับ
เห็นว่า มีสภาวะเกิด – ดับ เกิดขึ้น
และมันเป็นธรรมดาของมันด้วยจริง ๆ

พระพุทธเจ้าเห็นจิตของพระโกณทัญญะเป็นอย่างนี้
จึงอุทานขึ้นมาว่า “โกณทัญญะรู้แล้วหนอ”
อญฺญาสิ วต โภ โกณฺฑญฺโญ
อญฺญาสิ วต โภ โกณฺฑญฺโญ

ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
เรียบเรียงจากการแสดงธรรม ณ สำนักปฏิบัติธรรมสวนป่า
เนื่องในวันเข้าพรรษา วันที่ ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๗

สามารถดาวน์โหลดเสียงไฟล์ 570712 วันเข้าพรรษา
ช่วงเวลา ๐๐.๕๕.๕๑-๐๑.๐๐.๒๑ และ ช่วงเวลา ๐๑.๐๐.๒๗-๐๑.๐๓.๕๐