วรรคทอง..วรรคธรรม #๘๐

แก้เพ่ง ด้วยการนั่งยิ้ม รู้ตัวสบาย ๆ

ลองนั่งยิ้มก่อน !
ไม่ต้องคิดว่า ‘ฉันกำลังจะทำสมาธิ’
นั่งยิ้ม แล้วก็รู้ตัวสบาย ๆ ไม่เพ่งจุดไหน
แล้วพอมันมีอะไรผิดจากนี้.. ให้รู้ทัน !

เช่น ‘กูจะนั่งไปทำไมวะ ?’
ไอ้ ‘กูจะนั่งไปทำไมวะ’ เนี่ย คือ..
ความปรุงแต่งทางนามธรรม.. คือทางจิต
มันไม่ใช่นั่งเฉย ๆ
มันมีความปรุงแต่งว่า..

‘กูจะนั่งไปทำไมหว่า ?’
ก็รู้ทันว่า.. มีสิ่งแปลกปลอม คือ ‘ความคิด’ เกิดขึ้น
อันนี้คือ ‘เผลอคิด’
เราจะไม่ห้ามว่า.. จงอย่าคิด !
นั่งไปเรื่อย ๆ นั่งอีก.. นั่งไปเรื่อย ๆ

.. ‘ถูกหลอกหรือเปล่าหว่า ?’
ก็มีความคิดขึ้นอีก มีความปรุงแต่งขึ้นอีก
ไม่ห้ามเลยว่ามันจะมีอะไร
รู้ทันว่า.. มีสิ่งหนึ่งที่ผิดไปจากการนั่งรู้ตัวเฉย ๆ

‘นั่งสบาย ๆ’ .. เป็น “ที่อยู่”
เพื่อเทียบว่า.. ความเผลอเป็นอย่างไร ?
ความตั้งใจเป็นอย่างไร ?
ความงงเป็นอย่างไร ?
ความปรุงแต่งเรื่องราวในความคิดเป็นอย่างไร ?

ถ้าไม่มีไอ้ “ที่อยู่” ตัวนี้เป็นตัวตั้งเลยนะ จะไม่เห็นเลย
ถ้าคิดว่าความคิดของเราถูกต้องนะ
ก็จะคิดไปเรื่อย ๆ ไหลไปในความคิด
โดยไม่รู้เลยว่ามี ‘การไหลในความคิด’ เกิดขึ้นแล้ว
ถ้าคิดว่าไอ้ที่เพ่งอยู่ตรงนี้เจ๋ง ก็เพ่งไปเลย !

ถ้าเพ่งได้ก็ได้.. อารัมมณูปนิชฌาน
แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเพ่งอารมณ์
เพราะไอ้ตัวนี้เป็นมาตรฐานไปแล้ว

ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
เรียบเรียงจากการแสดงธรรม ณ ฐณิชาฌ์ รีสอร์ท อัมพวา
วันที่ ๑๙ เมษายน ๒๕๕๘

รับฟังเสียงธรรมที่แผ่นซีดี วิถีธรรม 580419_พลิกอกุศลเป็นกุศล
แทร็ก 14.คำถาม-รู้สึก งง ที่ครูบาอาจารย์บอกให้เลิกปฏิบัติ
ระหว่างนาทีที่ ๐๒.๔๘-๐๔.๔๙
สามารถดาวน์โหลดเสียงธรรมที่ http://bit.ly/2bcyCMg