วรรคทอง วรรคธรรม#๑๒๔

ตัณหาเป็นต้นตอของการเพ่ง

การรวบ การเพ่ง (อารมณ์) มันไม่หาย ..เพราะอะไร ?
เพราะการรวบ การเพ่ง เป็นการทำสมาธิแบบหนึ่ง ..จึงเป็นกุศล

มีสติเห็นกุศล กุศลไม่ดับ
มีสติเห็นโทสะ.. โทสะเป็นอกุศล โทสะดับ

มีสติเห็นราคะ.. ราคะเป็นอกุศล ราคะดับ
มีสติไปเห็นสมาธิ ที่เป็นการเพ่ง การเพ่งไม่ดับ
มันจะดับต่อเมื่อมันเป็น ..อกุศล

…..

ติดเพ่งแล้วไม่หาย ทำยังไง ?
เพราะการเพ่งเป็นผล (เป็นวิบาก)
เราต้องดูถึงตัวต้นตอของการเพ่ง

ตัวต้นตอของการเพ่งคือ ความอยากดี
อยากเป็นนักปฏิบัติที่ดี จริง ๆ แล้วคือ มีตัณหา

ถ้าเราไปดูตัวตัณหาว่าอยากดี การเพ่งก็จะไม่มีปัญหา !
ถ้ารู้ทันเพียงว่า .. ‘เราเพ่งอยู่’
(การเพ่ง) มันเป็นผลจากตัณหาเมื่อกี้นี้

‘ผล’ ศัพท์เทคนิคเขาเรียกว่าเป็น ‘วิบาก’
ไปดูวิบาก.. วิบากไม่ดับ
ต้องไปดูตัวตั้งต้นต้นเหตุเลยคือ “ตัณหา”

ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล

เรียบเรียงจากการแสดงธรรม ณ ฐณิชาฌ์รีสอร์ท อัมพวา
วันที่ ๑๙ เมษายน ๒๕๕๘

รับฟังเสียงธรรมที่ CD วิถีธรรม๒
580419_พลิกอกุศลเป็นกุศล
แทรก 04. นั่งสบายกายตรง เวลา ๑๒.๐๙-๑๓.๒๓

ดาวน์โหลดเสียงธรรมได้ที่ http://bit.ly/2ubGkho
Link แผ่นCD วิถีธรรม๒ http://wp.me/p5bBOI-1jO