วันจันทร์ที่ ๖ กันยายน ๒๕๖๔ วันพระ แรม ๑๔ ค่ำ เดือนเก้า(๙) ปีฉลู 🌼🌼🌼 พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ #วางเฉยต่อความปรุงแต่งทั้งหลาย ภาวนาใหม่ๆ นะ เวลาเห็นสภาวะครั้งแรกเนี่ย อืม.. ตื่นเต้น! คนมันไม่เคยเห็นนะ! พอเห็นแล้วมันจะตื่นเต้น.. ธรรมดา! มันจะรู้สึกปิ๊งปั๊ง! อะไรขึ้นมาเนี่ย เห็น(สภาวะ)ชัดเป็นปกติ ภาวนาไปๆ สภาวะแบบเดิมๆ ความเผลอแบบเดิมๆ กิเลสตัวเดิมๆ อย่างนี้นะ! มันก็เห็นกิเลสนั่นแหละ แต่ว่ามันไม่หวือหวา มันไม่ตื้นเต้นเหมือนครั้งแรกที่เห็น อันนี้เป็นปกติเลย! แม้แต่เห็นรูปธรรมที่เราเห็นๆ กันอยู่นี้นะ เห็นครั้งแรกก็ตื่นเต้น อยู่ไปๆ ก็เฉยๆ ประมาณนี้นะ เปรียบเหมือนต้นไม้ เราเพาะเมล็ดต้นไม้อะไรสักต้น พอมันงอกใบขึ้นมา แค่ใบเลี้ยงสองใบเท่านั้นเอง.. ตื้นเต้น! โห!.. งอกแล้ว.. ดีใจ! แต่พอมันโตขึ้นมา ก็รู้สึกความตื่นเต้นน้อยลง แต่ต่อมาใบมันเริ่มเยอะแล้วนะ! ความตื่นเต้นน้อยลง เห็นความเจริญเติบโตอยู่ เห็นว่ามันโตอยู่ แต่ความตื่นเต้นน้อยลง ยิ่งเป็นต้นไม้ใหญ่นะ มันแตกใบเกือบทุกวัน มีความเติบโตอยู่ทุกวันนะ รู้สึกเฉยๆ แบบเดียวกันเลย เราภาวนาจนให้ได้อย่างนี้แหละ จนแม้แต่เห็นกิเลสอยู่..แต่ไม่ตื่นเต้น – ไม่ตื่นเต้น.. ในลักษณะที่จะไปต่อต้านกับมัน – ไม่ตื่นเต้น.. ในลักษณะที่จะไปตามใจกิเลสด้วย ไม่หวือหวาอะไรกับมัน มันจะเข้าไปสู่ขั้นที่เรียกว่า “วางเฉยต่อความปรุงแต่งทั้งหลาย” พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล เรียบเรียงจากตอบปัญหาธรรม รายการธรรมะสว่างใจ วันที่ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๔ ลิงค์คลิปวีดีโอ https://youtu.be/KmtSmTm_DkQ