วันอังคารที่ ๑๔ กันยายน ๒๕๖๔ วันพระ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือนสิบ(๑๐) ปีฉลู 🌿🌿🌿 พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ #ไม่งอมืองอเท้า_เฝ้าขอพร “เทวดามีจริง” แต่เทวดาก็เป็น “ผู้ทุกข์” เป็นสัตว์ผู้ทุกข์ร่วมโลกกับเรา หมายถึงว่า.. ในสามแดนโลกธาตุนี้ ไม่ว่าจะอยู่ในภพภูมิไหน เกิดมาแล้วเป็นทุกข์ทั้งหมด เพราะฉะนั้น ไม่ใช่เป็นหน้าที่ของเทวดาที่จะมาคอยดลบันดาลอะไร ตามคำขอของมนุษย์ ไม่อย่างนั้นแล้ว.. การเป็นเทวดา ก็น่าจะไม่ใช่ภพภูมิที่เป็นสุคติ เพราะรู้สึกว่าต้องมาคอยเงี่ยหูฟังว่า ‘มนุษย์ขออะไร’ แล้วเขาก็ต้องคอยบันดาลให้ ดูเหมือนเป็น “ทาสรับใช้ของมนุษย์ขี้ขอ” อย่างไรก็ไม่รู้ ลองแทนใจตัวเองเป็นเทวดาก็แล้วกัน ว่า.. ถ้าเราเป็นเทวดา แล้วมนุษย์พัน ๆ ล้าน เฝ้าเว้าวอนขอโน่นขอนี่ เราไหวไหม!? เราจะตามใจมนุษย์ไหวไหม? เราจะเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน? ในการที่จะตามใจมนุษย์ แล้วมนุษย์เนี่ยเวลาขอ ก็ขอไม่บันยะบันยัง เพราะฉะนั้น ถ้าพิจารณาตามเหตุผลแล้วนะ มนุษย์ไม่ควรจะไปขอเทวดา มนุษย์ควรจะสร้างศักยภาพของตนเองให้เกิดขึ้น เรามีความสามารถที่จะเลี้ยงชีพตัวเองได้โดยไม่ต้องไปพึ่งพาใคร อาจจะพึ่งพา ก็พึ่งพาในแง่ของความสัมพันธ์ในสังคมมนุษย์ด้วยกัน แต่ก็มีความสามารถของเราเป็นพื้นฐาน ในการทำมาหากิน ในการเลี้ยงชีพ ในการพัฒนาตนเอง อย่างนี้จึงจะเป็นแนวทางของชาวพุทธ ไม่ใช่ไปงอมืองอเท้า เฝ้าขอพร หรือขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้บันดาล พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล เรียบเรียงจากตอบปัญหาธรรม รายการธรรมะสว่างใจ ออกอากาศวันที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๔ ลิงค์รายการ https://www.youtube.com/watch?v=fQWR8dKGGYE (นาทีที่ 47.29-49.36)