ถาม : กราบนมัสการพระคุณเจ้าครับ ทำไมความคิดที่ไม่ดีมันมักเกิดขึ้น เช่น มีความไม่เคารพต่อพระสงฆ์ ต่อแม่ ต่อพระพุทธเจ้า เหมือนมันนอนเนื่องอยู่ในใจ
ทั้ง ๆ ที่ใจเราก็ไม่อยากจะคิด แต่มันก็เกิดขึ้นมาเองอยู่ตลอด เห็นอยู่ว่ามันเป็นบาปใหญ่ ผมจะทำอย่างไรครับ ? บางครั้งก็บอกใจตัวเองว่ามันเป็นสิ่งที่ได้ดีไม่ควรคิด มันก็ไม่จบเสียที ตั้งแต่เป็นเด็ก ๆ แล้วที่เป็นแบบนี้มาในสมัยเด็กผมก็บอกกับตัวเองเสมอว่ามันเป็นสิ่งไม่ดี ไม่ควรคิด คิดแบบนี้มาจะ ๒๐ ปีแล้วก็ไม่หายครับ ?

ตอบ : พิจารณาไปเลยว่า เป็นอนัตตา !
ไม่ได้อยากคิด.. มันคิดเอง มันปรุงเอง

มันจะคิดก็คิดไป เพราะจิตมันทำงานเอง มันไม่ใช่เรา
แต่ก็อาศัยการทำงานของจิตนี่แหละมาฝึกเจริญสติได้

อยากให้ไม่คิด.. ก็คิดแล้วน่ะ !
ที่เราจะทำได้คือ รู้ทันว่า มี “ตัณหา” คือ “อยาก” ไม่คิด

คิดแล้วกังวล ก็รู้ว่ากังวล คิดแล้วหงุดหงิด ก็รู้ว่าหงุดหงิด

คิดแล้วบอกตัวเองว่า ‘ไม่ควรคิดอย่างนี้’ เพื่อให้หยุดคิด ก็ให้รู้ว่ากำลังแทรกแซง กำลังทำสมถะ

อย่าไปหลงปรุงแต่งความคิดเพื่อจะดับความคิด แต่ให้รู้

ตอนคิดไม่ดี ก็เป็นส่วนหนึ่งต่างหาก แต่ขณะที่รู้ กลับเป็นดีพอดี

แต่ก็ไม่ได้ห้ามคิด เพียงคิดแล้วรู้

ดูเหมือนดูคนอื่น เห็นความคิดเป็นสิ่ง ๆ หนึ่งที่ถูกดู จิตผู้รู้ก็เกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ

ลองฝึกดูนะ !

25 กรกฎาคม 2560