วรรคทอง..วรรคธรรม #๕๐

ดูให้เห็น..ไม่ใช่ดูให้หาย!

บางคนเนี่ย!..เวลาเจริญสติในชีวิตประจำวัน
จะมีปัญหาว่า..
เห็นความโกรธแล้ว..ความโกรธไม่ดับ!
เคยเป็นมั้ย?
แล้วก็พยายามหาวิธี..ทำยังไง..ให้มันดับ..?

จริงๆแล้ว การเจริญสติที่ถูกต้องเนี่ย
ให้เห็นเฉยๆ ไม่ใช่ให้ดับ
ดูให้มันเห็น..ไม่ใช่ดูให้มันหาย!
เข้าใจมั้ย?

ดูให้มันเห็น! .. เห็นว่ามีอะไรเกิดขึ้น
แต่ถ้าอยากให้มันดับเนี่ย มันเป็นความตั้งใจผิด
มันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำวิปัสสนา
แต่ตั้งใจที่จะทำสมถะ

สมถะ แปลว่า สงบ
มีกิเลสอะไรขึ้นมา!..แล้วจงใจทำอะไรสักอย่าง
ให้กิเลสนั้นดับไป..สงบไป ขณะนั้นกำลังทำ “สมถะ”

แต่ถ้า..มีกิเลสอะไรขึ้นมา!
แล้วรู้ทันกิเลสนั้น ให้มันจะดับก็ดับเอง
อย่างนี้เรากำลังทำ “วิปัสสนากรรมฐาน”

ถ้ามีกิเลสขึ้นมา..แล้วไม่ชอบกิเลส
พยายามไปดับมัน ขณะนั้น..เรากำลังแทรกแซง!

ถ้าเราแทรกแซงเมื่อไหร่
สิ่งนั้นจะไม่แสดงความจริงให้ดู
แทรกแซงแล้ว..พอมันดับไป
เราก็จะรู้สึกว่า มันดับเพราะ”เราทำ”
แล้วจะเข้าใจว่า ..
“นี่ไง..กูเก่ง!
กิเลสมาเมื่อไหร่..กูจัดการมันได้ทันทีทุกทีเลย”
อย่างนี้ก็กลายเป็นว่า..เราบังคับได้
จะไม่เห็นอนัตตา

ถ้ากิเลสเกิดขึ้นมาทีไรนะ เราปัดมัน..กดมัน..ข่มมัน
อะไรก็แล้วแต่..ที่ทำกับมัน..ก็เป็นการแทรกแซง
การแทรกแซงครั้งนั้น
จะทำให้เราไม่เห็นความจริงของสภาวะนั้น

ถ้าเราแค่เห็นเฉยๆ มันจะดับเอง!

แต่ใจเรา ส่วนใหญ่จะอดไม่ได้!
เราจะไม่ชอบกิเลส
โดยเฉพาะกิเลสที่มีแล้วเราทุกข์ใจทันที
ก็คือ..กิเลสตัวที่เป็น ‘โทสะ’
โทสะนี่มีทีไร เป็นทุกข์ทุกที!
เพราะฉะนั้นตัวนี้ เกิดขึ้นทีไร เราก็อยากจะดับมัน

ให้รู้ทันว่า..เรามีความไม่เป็นกลางกับสิ่งที่เห็น
หรือมีการแทรกแซงการกระทำอันนั้นนะ!
เห็นแง่ใด แง่หนึ่งก็ได้
คือ เห็นว่า..”มันไม่เป็นกลาง”
หรือ เห็นว่า..”เมื่อกี้ เราแทรกแซง” ก็ได้!

ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
เรียบเรียงจากคอร์สปฏิบัติธรรม เนยยะ
ณ ศูนย์ฝึกอบรม การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย บางปะกง
วันที่ ๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๘

ไฟล์ 581127-พระอาจารย์กฤช ช่วงค่ำ เกมส์ถั่ว2
Track 581127_07 ดูให้เห็นไม่ใช่ดูให้หาย
สามารถดาวน์โหลดเพื่อรับฟังเสียงได้ที่ลิงค์ http://bit.ly/1PKGiV6