ถาม : ขอปรึกษาค่ะ ตอนนี้อยู่บ้านทีไรจะมีเรื่องขัดใจอยู่เรื่อย ที่หนักมากช่วงนี้คือ
คุณพ่อชอบเปิดเพลงเสียงดัง รบกวนเรามาก เพลงก็โบราณ เราจะทำใจชอบไปด้วย
..ก็ทำใจยากค่ะ มันไม่ใช่แนวเราเลย พอจะเปิดเพลงแนวเรา พ่อก็ไม่เอาด้วย
บรรยากาศที่บ้านก็เลยน่าหงุดหงิดทั้งวัน จะทำยังไงดีคะ
ตอบ : ปัญหาระหว่างคนสองวัย.. ที่น่าเห็นใจจริง ๆ
ก่อนจะตอบปัญหานี้ ขอให้ถามเราเองก่อนว่า “เรารักพ่อมั้ย ?”
คำตอบจะออกมาว่า “รัก”
ถ้ารักพ่อ.. เราก็ไม่จำเป็นต้องไปใส่ใจที่ “เพลง”
ให้หันมาใส่ใจที่ “พ่อ”
มาใส่ใจว่า ขณะที่พ่อกำลังฟังเพลงอยู่นั้น “พ่อกำลังมีความสุข”!
คนที่เรารักกำลังมีความสุข.. เราก็สุขด้วย!!
แต่ถ้าไปใส่ใจที่เพลง (โบราณ!)
ใจเราก็พบแต่อารมณ์ที่ไม่น่าปรารถนา เป็นเหตุให้ใจหงุดหงิด เป็นโทสะ
เราไม่จำเป็นต้องบังคับใจตนเองให้ชอบเพลงแนวเดียวกับพ่อ
เพียงแต่หันมาดู “พ่อกำลังมีความสุข”
“พ่อกำลังมีความสุข” เป็นอิฏฐารมณ์ คือ เป็นอารมณ์ที่น่าปรารถนา
จิตได้เสพอารมณ์ที่น่าปรารถนา จิตก็มีความสุขแล้ว
เหมือนกับเราเลี้ยงแมว เรารักแมว อยากให้แมวมีความสุข
เราซื้ออาหารเม็ดสำหรับแมวมาให้แมวกิน
เราเห็นแมวกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย เราก็มีความสุข
โดยที่เราไม่จำเป็นต้องชอบอาหารเม็ดสำหรับแมวนั้น
หรือไม่ต้องกินอาหารเม็ดสำหรับแมวเพื่อให้เราเองมีความสุข
พอเปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนจุดใส่ใจ เราก็มีความสุขได้..
แบบไม่ต้องพยายามเลย สุขเดี๋ยวนั้นเลย
อย่างไรก็ตาม ด้วยความเคยชิน ใจเราอาจจะแอบไปฟังเพลง (โบราณ!) ที่เราไม่ชอบอีก
คราวนี้จะเป็นโอกาสที่เราจะมาเจริญสติ
ใจเห็นพ่อสุข.. ใจเราสุข ก็รู้ทันว่าใจเราสุข
ใจแอบไปฟังเพลง.. หงุดหงิด ก็รู้ทันว่าหงุดหงิด
ใจคิดไปต่าง ๆ นานา ก็รู้ทันว่าฟุ้งซ่าน
ใจไหลไปหาเสียงเพลง ก็รู้ว่าใจไหลไป
ใจเป็นสุข ก็ไม่เคลิบเคลิ้มกับความสุข ..แค่รู้
ใจเป็นทุกข์ ก็ไม่ต่อต้านกับความทุกข์ ..แค่รู้
ไม่เป็นศัตรูและไม่มีอคติกับสิ่งเหล่านั้น
รู้สิ่งที่ปรากฏ ด้วยจิตที่เป็นกลาง
จิตจะฉลาด โดยที่เพลงอาจจะยังไม่ทันจบด้วยซ้ำไป!
พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
เรียบเรียงจากตอบโจทย์บนนิมฺมโลเพจ
วันที่ ๙ มีนาคม ๒๕๕๙