วันเสาร์ที่ ๕ มกราคม ๒๕๖๒
วันพระ แรม ๑๔ ค่ำ เดือนอ้าย(๑)
???
พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ ๑๙๒

#สำรวมอินทรีย์

ให้เตือนตัวเอง
อย่ารอให้คนอื่นมาเงื้อดาบเตือนเรา.. ไม่มี!
เราไม่ใช่นักโทษประหาร ที่ว่ามีเพชฌฆาตเดินตาม
แต่​เราเป็นนักโทษประหาร ประเภทที่มีความตายรออยู่ข้างหน้า

ความตายไม่ได้วิ่งตามมาข้างหลัง​ แต่ดักอยู่ข้างหน้า

และมีไฟของกิเลสที่เตรียมแผดเผา
ถ้าเราเผลอไปเสพโลกแล้วไม่รู้ทันกิเลส
ถ้ากิเลสมันอยู่นาน​ ไฟมันจะกองใหญ่ขึ้น
แล้วเผาใจให้ร้อนรน
เป็นไฟแบบไฟทิพย์ มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
แต่รู้สึกได้ด้วยใจ

มันยากตรงนี้แหละ!
มันยากที่มันไม่เห็นด้วยตาเปล่า
แต่พอ​กิเลส​เกิด​ขึ้น​มา​สร้างทุกข์ทีไร.. ร้อนใจทุกที
เพราะอะไร? เพราะเราไม่สำรวมอินทรีย์

เห็น​โลกได้..ใช้ชีวิตต่อไป
เห็นได้..แต่พอเห็นแล้วเกิดกิเลสให้รู้ทัน!
อย่าให้กิเลสนั้นครอบงำใจ
ฟังได้..ฟังแล้วเกิดกิเลสให้รู้ทัน!
อย่าให้กิเลสนั้นครอบงำใจ
ดมได้..จมูกไม่ตันก็ดมไป
ดมไป..แล้วก็เกิดกิเลสให้รู้ทัน

อยู่​แบบชีวิตปกติ​ มีกิเลสได้..
แต่มีกิเลสแล้วให้รู้ทัน!
กิเลสก็เกิดจาก ตากระทบรูป
หูกระทบเสียง จมูกกระทบกลิ่น
ลิ้นกระทบรส กายกระทบสัมผัสต่างๆ
จิตคิดนึกอะไรไป เป็นปกติ
อินทรีย์ทั้งหลายทำงานตามปกติ
แต่พอทำงานแล้วเกิดกิเลสให้รู้ทัน
อย่าให้(กิเลส)ครอบงำใจ
วิธีที่จะไม่ให้(กิเลส)ครอบงำใจ
นั่นก็คือ รู้ทันบ่อย ๆ
นี่คือเรียกว่า “สำรวมอินทรีย์”

ธรรมบรรยายโดย
พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
???

บรรยายธรรม ณ คอร์ส​ อบจ.นครสวรรค์
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
เรียบเรียงจาก ไฟล์ 07.นิทาน-สำรวมอินทรีย์
ระหว่างเวลา ๑๘.๐๗ – ๑๙.๔๔
ลิงค์เสียง http://bit.ly/2R9Iagw
ลิงค์แผ่นซีดี ขยายผล๒
https://wp.me/s5bBOI-expand2

อ่านบน Facebook