#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๑๕
???
#ถาม : เมื่อเรารู้สึกตัวว่า ..กำลังรู้สึกชุ่มชื่นใจในผลของกุศลกรรมอยู่ แล้วความรู้สึกนั้นมันก็ดับลงไป.. อย่างนี้จะถูกต้องไหมคะ? เพราะเคยทราบมาว่า ถ้าเราทำกุศลกรรมก็ควรนึกถึงบ่อยๆ แล้วอย่างนี้จะขัดกันไหมคะ?
#ตอบ : การรู้ทันกุศล (รวมทั้งผลของกุศล) ก็เพื่อเห็นว่ามันไม่เที่ยงนะ
ดูจิตที่เป็นกุศลบ้าง อกุศลบ้าง ก็เพื่อเห็นว่ามันเกิดดับ
และเพราะมันไม่เที่ยงนี่แหละ เมื่อประสงค์จะให้จิตชุ่มชื่นในผลของกุศลกรรม ก็ต้องปรุงมันขึ้นมาบ่อยๆ
วิธีง่ายๆ ก็คือ นึกถึงกุศลกรรมที่เคยทำแล้วชุ่มชื่นใจ นึกอีกก็เป็นกุศลอีก ก็ชุ่มชื่นขึ้นมาอีก
เรียกว่าเป็นการทำ”สีลานุสติ”บ้าง “จาคานุสติ”บ้าง สุดแต่กุศลกรรมนั้นจะเข้าเกณฑ์ไหน ไม่ขัดกันหรอกนะ
ดูไปอีก.. สุข-ทุกข์, กุศล-อกุศล ก็เกิดดับทั้งหมด
ดูไปอีก.. ดูถึงปฏิกิริยาของจิต สุขเกิดขึ้นก็ยินดี ทุกข์เกิดขึ้นก็ยินร้าย รู้ทันยินดี-ยินร้ายไปอีกชั้นหนึ่ง
รู้ทันยินดี-ยินร้าย.. ยินดี-ยินร้ายก็ดับ ปรากฏเป็นความเป็นกลาง
แรกๆ จะเป็นความเป็นกลางจาก”สติ”
ดูไปอีก.. ปัญญาก็แก่กล้าขึ้น จะเห็นว่า สุขก็ชั่วคราว ทุกข์ก็ชั่วคราว กุศลก็ชั่วคราว อกุศลก็ชั่วคราว คราวนี้มันจะเป็นกลางด้วย”ปัญญา”
ดูไปอีกนะ
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๖๑
