#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๕๓ ?? #ถาม​ : เวลา​นั่งทำในรูปแบบ​ หายใจเข้า”พุท” หายใจออก”โธ” แล้วดูว่าร่างกายนี้หายใจเข้า”พุท”…

#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๕๓
??
#ถาม​ : เวลา​นั่งทำในรูปแบบ​ หายใจเข้า”พุท” หายใจออก”โธ” แล้วดูว่าร่างกายนี้หายใจเข้า”พุท” หายใจออก”โธ” ร่างกายนี้บริกรรมอยู่
ทำถูกไหมคะ?

และถ้าเดินจงกรมพร้อมบริกรรม​ ทำแบบไหนถึงจะถูกต้องคะ? เคยดูร่างกายเดินแต่ไม่มีบริกรรม พอเริ่มเดินพร้อมบริกรรมทำไม่เป็น​เลย​ค่ะ

#ตอบ​ : เวลา​นั่งทำในรูปแบบ​ หายใจเข้า”พุท” หายใจออก”โธ” ร่างกาย​ไม่ได้​บริกรรม​”พุทโธ”นะ​ จิต​ต่างหาก​ที่​เป็น​ผู้​บริกรรม

ฉะนั้น​ แรก​ๆ​ จะ​เห็น​ว่า​ “พุทโธ”ถูก​บริกรรม​โดย​จิต​ จิต​กับ​”พุทโธ​”อยู่​ต่างหาก​จาก​กัน​ จิต​เป็น​ผู้​รู้​”พุทโธ”
ถ้า​เผลอ​ จิต​มัน​ลืม​”พุทโธ” ไป​รู้​อย่าง​อื่น​ ก็​รู้​ได้​ว่า​มี​ความ​เผลอ​เกิด​ขึ้น​กับ​จิต​

ตรงนี้​ พระ​อาจารย์​บุญ​จันทร์​ จนฺทวโร​ ท่าน​สอนว่า​ “พุทโธ​ใจ​รู้​ พุทโธ​รู้​ใจ” ใช้​พุทโธ​เป็น​อุบาย​คอย​รู้​ทัน​ใจ​
คือ​ใน​ขณะที่​บริกรรม​”พุทโธ” ก็​ให้​บริกรรม​บ่อย​ๆ​ จน​ใจ​มัน​ว่า”พุทโธ”ของ​มัน​เอง​ และ​ใน​ขณะที่​ใจ​ว่า​”พุทโธ” ก็​รู้​สึกอยู่​ด้วย​ว่า​ใจ​เป็น​ผู้​รู้​ “พุทโธ”ถูก​รู้
“พุทโธ”ไป​ ใจ​หนี​ไป​คิด​เรื่อง​อื่น​ ก็​รู้​ใจ​ว่า​เผลอ​ไป

สรุป​แล้ว​คือ​ “พุทโธ”เพื่อ​รู้​ใจ​ตนเอง

ส่วน​การ​เดิน​จงกรม​ ถ้า​ไม่​ถนัด​บริกรรม​ก็​ไม่ต้อง​บริกรรม​ เพราะเรา​เดิน​เอา​ความ​รู้สึก​ตัว​ กาย​เคลื่อนไหว​ มี​ใจ​รู้​ เห็น​กาย​ถูก​รู้​
ไม่​ต้อง​กังวล​กับ​ลม​หายใจ​ เพราะ​ตอนนี้​เรา​ใช้​กาย​ที่​เคลื่อนไหว​ใน​ท่า​เดิน​เป็น​เครื่อง​อยู่​
เดิน​สบาย​ๆ​ เพราะ​ไม่ได้​เดิน​เอา​ระยะ​ทาง​ ไม่ได้​เดิน​จับ​เวลา​ แต่​เดิน​เจริญ​สติ​ เห็น​กาย​เคลื่อนไหว​ไป​ พอ​ใจ​ลอย​ก็​รู้​ทัน
เดิน​ไป​สุด​ทาง​ก็​อย่า​เพิ่ง​กัน​กลับ​ทันที​ หยุด​ยืน​รู้สึกตัว​เสีย​ก่อน​ แล้ว​ค่อย​ๆ​หัน​กลับ​มา​ด้วย​ความ​รู้สึกตัว​ แล้ว​ยืน​รู้สึกตัว​อีก​สัก​หน่อย​ แล้ว​ค่อย​เดิน
ถ้า​สุด​ทาง​แล้ว​หัน​กลับ​มา​เดิน​ทันที​ จิต​มัน​จะ​ไป​ก่อน​ขา!
เดิน​ไป​ ใจ​ลอย​แล้ว​รู้​ ใจลอย​แล้ว​รู้​ ความ​รู้สึกตัว​จะ​ชัด​ขึ้น​ จะ​เห็น​ว่า​ ร่างกาย​ที่​กำลัง​เดิน​อยู่​นี้​มัน​เหมือน​ก้อน​อะไร​สัก​อย่าง​ที่​กำลัง​เคลื่อนไหว​ ไม่ใช่​เรา​เดิน​ ถ้าว่า​ตาม​ตำรา​ก็​ว่า​รูป​นี้​เดิน​ ใจ​เป็น​คน​ดู​ ก็​เฝ้า​รู้​เฝ้า​ดู​ไป
ตรงนี้​ระวัง​นิด​หนึ่ง​ บางที​มัน​จะ​ถลำไป​เพ่ง​กาย​ มัน​จะ​รู้สึก​แช่ๆ​อยู่ที่​กาย​ ถ้า​เห็น​จิต​มัน​ถลำไป​เพ่ง​
ก็​เริ่ม​ใหม่​ รู้สึกตัว​ขึ้นมา​ใหม่​ แล้ว​ค่อย​เดิน​ไป

เดิน​อยู่​ กุศล​เกิด​ก็​รู้​ อกุศล​เกิด​ก็​รู้​ ใช้​กาย​ที่​กำลัง​เดิน​เป็น​ตัว​กระตุ้น​ให้​เกิด​ความ​รู้สึกตัว​ รู้​กาย​บ้าง​ รู้​ใจ​บ้าง​ อย่างนี้​นะ​ ไม่​ต้อง​บริกรรม​ก็ได้

๑๑ มีนาคม ๒๕๖๒


อ่านบน Facebook