#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๖๕
??
#ถาม : ดิฉันนึกถึงพระพุทธเจ้า นึกถึงตอนที่พระองค์บำเพ็ญทุกรกิริยา นึกแล้วก็สงสารท่านมากเลยค่ะ ต้องมาทุกข์เพื่อช่วยสัตว์โลก ทำไมจึงเป็นอย่างนี้คะ?
#ตอบ : จิตมันไปอิน (in) มากไปนะ หมายถึงจิตมันไปจมอยู่ในความคิดมากไปนะ
พระองค์กว่าจะตรัสรู้ได้ ต้องผ่านการสร้างบารมีมานับชาติไม่ถ้วน ถ้านับตั้งแต่ได้รับพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าพระนามว่าทีปังกร ก็เป็นเวลา ๔ อสงไขย กับอีกแสนกัป มาถึงชาติสุดท้ายก็ยังต้องมาบำเพ็ญทุกรกิริยาอีกถึง ๖ ปี กว่าจะตรัสรู้
แต่ถ้าจะสงสารพระพุทธเจ้า อาตมาว่าให้มาสงสารตนเองดีกว่า
ถ้าสงสารพระองค์จริงๆ ก็ควรเห็นคุณค่าของความตรัสรู้ของพระองค์ แล้วทรงแสดงธรรมที่ได้จากการตรัสรู้นั้นอย่างไร เราก็เรียนรู้ธรรมนั้น และนำมาปฏิบัติให้เห็นจริงตามที่พระองค์ทรงสั่งสอน
การตรัสรู้ที่ได้มาโดยยากของพระองค์ จะได้ไม่ไร้ประโยชน์สำหรับเรา
พระองค์ตรัสรู้แล้ว พ้นทุกข์แล้ว
แต่เรายังมีทุกข์ท่วมใจอยู่
ถ้าเราไม่ได้รับประโยชน์จากการตรัสรู้ของพระองค์ ไม่สามารถพัฒนาจิตใจตามคำสอนของพระองค์ได้เลย นี่สิ! จึงจะเรียกได้ว่า เราเป็นผู้น่าสงสารที่แท้จริง!
๑๔ กรกฎาคม ๒๕๖๒
