#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๗๘ ?? #ถาม​ : แม่ของโยมนี่ป่วยอาการหนักมาก โยมก็เลยเข้าไปนั่งที่ศาลานั่งทำใจ ก็เลยคิดคำว่า…

#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๗๘
??
#ถาม​ : แม่ของโยมนี่ป่วยอาการหนักมาก โยมก็เลยเข้าไปนั่งที่ศาลานั่งทำใจ ก็เลยคิดคำว่า “อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา” นั่งภาวนาไปคิดไป ก็มีอาการโล่งเกิดขึ้น เป็นเพราะอะไรครับ?

#ตอบ​ : ก็​คิดพิจารณา​ไตรลักษณ์​ แล้วทำใจได้!

ทีแรกก็กังวลกับความป่วยของแม่ตัวเอง
แต่พอนึกถึงว่า​ทุกคนมีความแก่เป็นธรรมดา มีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา
อาจจะนึกถึงคำสวดอย่างนี้ก็ได้นะ ใน​บท”ปัญจอภิณหปัจจเวกขณ์”
เรามีความแก่เป็นธรรมดา ล่วง​ความ​แก่​ไป​ไม่ได้
มีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ล่วง​ความ​เจ็บ​ไข้​ไป​ไม่ได้
มีความตายเป็นธรรมดา​ ล่วง​ความ​ตาย​ไป​ไม่ได้
ต้อง​พลัดพราก​จาก​ของ​รัก​ของ​เจริญ​ใจ
ทำ​กรรม​ใด​ไว้​ ก็​ย่อม​ได้รับ​ผล​ของ​กรรม​นั้น​

แม่เราก็เหมือนกัน แม่เราเมื่อมีชีวิตขึ้นมา ก็ย่อมมีความแก่ ความเจ็บ ความตาย เป็นธรรมดา

แต่เราในฐานะที่เป็นลูกก็ควรดูแลให้เต็มที่
ไม่ใช่ว่า “เออ!​ แม่ป่วย..ธรรมดา​นะ​แม่” แล้วก็ไม่ยอมขวนขวายรักษา
นี่มันใช้”ธรรมดา”ผิดที่ไป!

ก็เห็นธรรมดาของแม่ ว่าต้องเป็นอย่างนี้ แล้ว​ก็ขวนขวายรักษา
รักษาหายได้ก็ดีใจ ถ้าไม่หาย..ก็ธรรมดา
หากถึงคราวที่แม้เราจะรักษาเต็มที่ เมื่อมันไม่หาย คุณแม่อาจจะต้องเสียชีวิตอะไรไป ก็เป็นเรื่องธรรมดา
คนเราเกิดมาก็ต้องตาย ก่อนตาย​ มีแก่​ มีเจ็บ ก็ธรรมดาอย่างนี้

ก็น้อมมาสู่ตัวเองด้วย
เราเองก็จะเป็นอย่างนี้เหมือนกัน สภาพอาจจะไม่เหมือนกัน​เป๊ะนะ แต่โดยภาพรวมของชีวิตก็จะเป็นอย่างนี้ มีความแก่เป็นธรรมดา มีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา มีความตายเป็นธรรมดา…

แม้สิ่งเหล่านี้จะเกิดกับเรา เราก็ไม่รู้สึกกระเทือนใจ หรือว่าเรารับไม่ได้
เมื่อ​ความ​แก่​ เจ็บ​ ตาย​ เกิดขึ้น​กับ​เรา​หรือ​คน​ในครอบครัว​ของ​เรา​ เรา​ก็รับได้กับสิ่ง​นั้น​ เพราะว่าเราพิจารณาอยู่เสมออยู่แล้ว

พิจารณาคนอื่นก็น้อมมาที่ตัว แม้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเราเอง ยามที่เราแก่ เราก็ทำใจได้ ยามที่เราเจ็บ เราก็ทำใจได้
ไม่เป็นคนเจ็บที่เรื่องมากหรือเอาใจยาก ก็เป็นคนเจ็บที่คนมาพยาบาลหรือมาดูแล รู้สึกอยากดูแลต่อ เพราะว่าเราไม่เป็นผู้เรื่องมาก

ไม่ใช่ว่า..”ทำไมฉันต้องเจ็บปวดอย่างนี้? ทำไมหมอไม่รักษาให้หายสักที? หมอรักษาไม่ดีหรือไง? หรือว่ายาให้มาไม่ดี?”
ไปโทษคนอื่นหมดเลย

จริงๆเป็นเรื่องธรรมดา​ ที่เรามีความเจ็บไข้ อย่างนี้นะ! เห็นความเป็นธรรมดาแล้ว ใจสบาย คนดูแลก็สบาย ครอบครัวก็สบาย บรรยากาศในการดูแลนั้นก็สบาย
เป็นบุญเป็นกุศลของคนที่อยู่ใกล้ด้วย

พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล​

เรียบเรียงจากตอบปัญหาธรรม
ในรายการ”ธรรมะสว่างใจ” วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๒
ลิงค์วีดีโอ https://youtu.be/ttuWWDE8qdo
(นาทีที่ 1:36:30 – 1:39:10)


อ่านบน Facebook