วันพฤหัสบดีที่ ๒๘ มกราคม ๒๕๖๔ วันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ ???? พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ #เดินรู้สึกตัว เดินไป-กลับ ภาษาบาลีเรียกว่า “เดินจงกรม” ส่วนการเดิน”ธรรมยาตรา” ไม่ได้เดินจงกรมแบบไป-กลับ แต่เป็นการจงกรมแบบ “รู้สึกตัว” อยู่กับปัจจุบันในขณะที่เดินจากต้นทางไปถึงปลายทาง โดยหลักการก็คือ “รู้ลงปัจจุบัน” ใช้อาการเดินเป็นที่อยู่ของจิต การรู้ลงปัจจุบันเป็นการฝึกในส่วนของ “จิตตสิกขา” คือ ฝึกจิตให้พร้อมพอที่จะเดินปัญญา การที่ส่งจิตออกไปอดีต และอนาคต ไม่รู้ลงปัจจุบันเนี่ย มันทำให้ไม่เกิดสมาธิ การรู้ลงปัจจุบัน เป็นการทำให้เกิดจิตที่พร้อมพอที่จะไปเจริญปัญญา ส่วนมีปัญญาแล้ว จะรู้อดีตหรือรู้อนาคตได้ ตอนมีปัญญาจะใช้คำว่า “ญาณ” อตีตังสญาณ เป็นปัญญารู้อดีต อนาคตังสญาฯ เป็นปัญญารู้อนาคต รู้ได้! แต่ส่วนนี้เป็นเรื่องปัญญา ที่ได้มาจากการฝึกจิตตสิกขา ให้รู้ลงปัจจุบันก่อน ดังนั้น การรู้ลงปัจจุบัน คือ การเตรียมจิตให้พร้อมที่จะเดินปัญญา เช่น การเดิน.. การเดินของเรา ก็รู้ลงปัจจุบัน เดินอะไรเดิน? ก็คือกายนี้เดิน ก็รู้ที่กาย ตอนรู้กาย รู้ลงปัจจุบันขณะ..ขณะนั้นเลย คำว่า “ปัจจุบัน” นี้ มี ๒ แบบ ถ้ารู้กาย รู้ลงทันทีเดี๋ยวนี้เลย กายเป็นอย่างไร รู้ลงทันทีเดี๋ยวนี้เลย แต่ถ้าจะดูจิต ให้รู้ลงปัจจุบันแบบสันตติ คือต่อเนื่อง ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล เรียบเรียงจากธรรมบรรยาย “ถวายธรรมะแด่พระธรรมยาตรา ณ วัดเขาฉลาก” ลิงค์ไฟส์เสียงธรรม https://bit.ly/3omPnXc