วันจันทร์ที่ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๖๔ วันพระ แรม ๘ ค่ำ เดือนอ้าย(๑) ปีฉลู พระกฤช #ฝากคิด #ฝากคำ #เหตุที่ให้ได้พร ๔ ประการ “อะภิวาทะนะสีลิสสะ นิจจัง วุฑฒาปะจายิโน จัตตาโร ธัมมา วัฑฒันติ อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง” เหตุที่ให้ได้พร ๔ ประการ พร ๔ ประการ เป็นภาษาไทยนะ! แต่มันคือ “ธรรมะ ๔ ประการ” ๔ ประการนี้จะปรากฏ เมื่อมีธรรม ที่เรียกว่า “อภิวาท” “อะภิวาทะนะสีลิสสะ นิจจัง…” นั่นคือ เมื่อมีการอ่อนน้อม กราบไหว้ผู้ใหญ่กว่า “นิจจะ” ก็คือ เป็นประจำ “…วุฒาปะจายิโน จัตตาโร ธัมมา วัฑฒันติ” “วุฒะ” ก็คือ ผู้ใหญ่ “จัตตาโร ธัมมา” พร ๔ … คำว่า “พร” นี้มันเกินมา ต้องว่า ธรรมะ ๔ ประการ (คำว่า พร จริงๆ ไม่มี) “วัฑฒันติ” จะเจริญ จะเพิ่มพูนขึ้น มีอะไรบ้าง? ธรรม ๔ ประการที่จะเพิ่มพูนขึ้น งอกงามขึ้น เจริญขึ้น มีอะไรบ้าง? ก็คือ “อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง” ธรรมะที่เจริญย่อมมีกับผู้มีปกติไหว้กราบ มีปกติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่เป็นนิจ ก็คือ เป็นการแสดงที่มาของธรรมะ ๔ ประการนี้ ซึ่งเป็นที่ปรารถนาของบุคคลทั่วไป “อายุ วรรณะ สุข และ พละ” ได้มาจากการที่มีปกติไหว้กราบ การที่เราประพฤติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ เป็นบุญประเภทหนึ่ง เขาเรียกว่า เป็น “อปจายนมัย” ข้อ ๔ ในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการ เป็นข้อที่เรียกว่า “ประพฤติอ่อนน้อม” การประพฤติอ่อนน้อมเนี่ย ไปที่ไหนไม่มีศัตรู เมื่อไม่มีศัตรู ก็อายุยืน ใจที่อ่อนน้อม ย่อมไม่แข็งกระด้าง ไม่แข็งก้าว ไม่ขี้โกรธ วรรณะก็ผ่องใส “อายุ วัณโณ สุขัง… มีความสุข สัมผัสได้เลยว่าเขามีความสุข เพราะเขามีจิตใจที่อ่อนน้อม เจอใครมีความรู้มากกว่า ดีใจที่ได้เจอ ดีใจที่ได้เจอผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ชีวิตมากกว่า…. มีพละ มีกำลัง มีศรัทธาในผู้หลักผู้ใหญ่ ผู้มีคุณงามความดี ….. เวลาผู้หลักผู้ใหญ่ หรือครูบาอาจารย์ ถ้าท่านจะอบรมสั่งสอนใคร ท่านก็ต้องเลือกคนที่มีศรัทธาก่อน มีศรัทธาที่จะฟัง มีใจอ่อนน้อม ยอมรับคำสอน ท่านถึงจะสอน ดังนั้นการที่เรามีความอ่อนน้อม มันจึงได้ธรรมะ ๔ ประการขึ้นมา “อายุ วัณณะ สุขะ พละ” พละ.. ตัวสำคัญ! คือ “ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา” นี่เอง! เป็นพละสำคัญ มีกำลังที่จะดำเนินพัฒนาจิตใจของเราต่อไปสู่ความพ้นทุกข์ มีคำพรอีกแบบหนึ่ง ที่พระจะสวดกัน ที่คนไทยเรียกว่าเป็น “พร” นี่นะ ก็คือ อายุ วัณณะ สุขะ พละ และปฏิภาณ อันนี้เป็นอานิสงส์จากการที่ถวายอาหารแก่พระภิกษุ การให้อาหารแก่พระภิกษุนั้น พระพุทธเจ้าตรัสว่า.. เป็นการให้ห้าอย่างนี้แก่พระภิกษุ ให้ปฏิภาณ ให้อย่างไร? ก็คือ การให้อาหารเนี่ยแหละ คนหิวเนี่ยนะ! โมโหหิวเนี่ยจะสมองตื้อ ปฏิภาณไม่เกิด นึกออกไหม? ให้อาหาร ท่านก็ดำรงชีพอยู่ได้ ดำรงอัตภาพอยู่ได้ แล้วก็ผ่องใส มีกายคล่องแคล่ว กายนี่ไม่ถูกความหิวรบกวน จิตใจก็ผ่องใส ปฏิภาณก็เกิดง่าย ฉะนั้น การให้ อายุ พละ วรรณะ สุข และปฏิภาณ มันได้อานิสงส์นี้ จากการที่เราถวายอาหารแก่พระภิกษุอย่างเดียว การให้อาหารครั้งเดียวเนี่ยแหละ เหมือนกับให้ ๕ อย่างนี้ แล้วผู้ให้ ๕ อย่างนี้ ก็จะได้รับ ๕ อย่างนี้ด้วย…. พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล เรียบเรียงจาก คลิกใจให้ธรรม ตอน ให้ความเป็นสิริมงคล https://youtu.be/8WgB7G4j2aI (นาทีที่ 39.20-46.42)