#นิมฺมโลตอบโจทย์ #สวดมนต์ให้ได้หลักภาวนา ?? #ถาม : ทุกวันนี้เวลานั่งภาวนาจะต้องเปิดบทสวดมนต์ อิติปิโส พาหุง และธรรมจักร มีความรู้สึกว่าถ้าสวดไปด้วยตัวเองจะรู้สึกว่านิ่งกว่าไม่เปิดค่ะ ได้มั๊ยคะแบบนี้? #ตอบ : ได้นะ ก็อาศัยบทสวดมนต์ที่เปิดนั้นเป็นที่อยู่ของจิตไปนะ หรือจะสวดไปเองด้วยก็ได้ ถ้าจิตเผลอไปคิดถึงเรื่องอื่นๆ ที่ไม่ใช่มนต์ที่กำลังสวด ก็ให้รู้ทันว่า เมื่อกี้เผลอไป ถ้าเห็นว่ามีความเผลอเกิดขึ้น ก็เท่ากับว่าได้เจริญสติปัฏฐานแล้ว เป็นจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน สวดมนต์ต่อไปอีก การสวดมนต์มีข้อดีในแง่ที่ว่าจะเผลอได้ไม่นาน โดยเฉพาะถ้าสวดด้วยตนเอง เนื่องจากว่าถ้าเผลอนานก็จะสวดต่อไม่ได้ เผลออีกก็รู้อีก ถ้าเห็นว่าตอนที่เผลอ จิตมันเคลื่อนออกไปจากมนต์ที่สวด นั่นคือเห็นสภาวะจิตที่ไม่ตั้งมั่น ขณะที่เห็นจิตไม่ตั้งมั่น ก็จะเป็นขณะที่จิตตั้งมั่นพอดี นี่ก็เท่ากับได้ทำสมาธิที่ถูกต้องแล้ว สวดมนต์ต่อไปอีก เผลออีก ตอนเผลอคือตอนที่จิตคิดเรื่องอื่นๆ ตอนรู้ว่าเผลอ-ไม่ได้คิด ความเผลอก็หยุดลงในขณะที่รู้นั้น ถ้าเห็นได้อย่างนี้ ก็คือ เห็นว่าเมื่อกี้สภาวะความเผลอมีอยู่จริง แต่ตอนนี้ดับไปแล้ว ความเผลอก็แสดงความไม่เที่ยงให้ดู นี่ก็เท่ากับได้เจริญวิปัสสนาแล้ว สวดมนต์ต่อไปอีก เผลออีก บางทีจะเห็นว่ามันเผลอเอง ไม่ได้อยากเผลอเลย นั่นคือเห็นว่าความเผลอไม่ใช่เรา ไม่เป็นไปตามความปรารถนาของเรา แต่มันเป็นไปตามเหตุปัจจัย ความเผลอก็แสดงความเป็นอนัตตาให้ดู นี่ก็เท่ากับได้เจริญวิปัสสนาแล้วเช่นกัน ถ้าเห็นว่าจิตที่เป็นตัวรู้สภาวะต่างๆ นั้น เดี๋ยวก็รู้ เดี๋ยวก็เผลอ จิตผู้รู้นั้นก็ไม่เที่ยง และไม่ใช่เรา ละความเห็นผิดว่ากายนี้ใจนี้เป็นตัวของตนลงได้ ก็เท่ากับว่าได้ปัญญาในระดับมรรคผลเลยทีเดียว ฉะนั้น สวดมนต์ต่อไปนะ ถ้าสวดจนจดจำได้คล่องแล้ว ก็ไม่ต้องเปิดเสียงนำแล้วนะ สวดมนต์ด้วยตนเอง จะเห็นสภาวะได้ดีกว่า สวดให้ได้หลักภาวนานะ พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล ๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๓