อ่านต่อ

#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๘๑

#ถาม : เมื่อก่อนเคยมีความหวังว่าส่งเสียลูกเรียน เลี้ยงลูกคนเดียว กินอะไรก็ไม่กล้ากิน อด​เพื่อให้ลูกกิน เราก็อยากให้ลูกเขาให้กำลังใจเรา เราก็มีพลังงานที่จะทำได้
แต่ตอนนี้พลังงานมันหมดแล้ว​ เพราะว่าพอเขามีครอบครัว เขาไม่ค่อยมาสูงสิงกับเรา เขาก็ไปคุยกับลูกกับสามีมีความสุข แต่เขาคุยกับเราเขามีความทุกข์ มันก็เลยไม่เป็นอย่างที่เราคิด ก็เลยคิดมากและเสียใจ
พอฟังพระอาจารย์สอนเราก็หันมาปฏิบัติธรรม ไม่ร้องไห้เท่าเดิม เพราะ​อะไรก็ไม่แน่นอน แต่อยากจะไปถือศีลที่วัด อยากจะหันหน้าหาธรรมะ แต่ตอนนี้ก็ไปไม่ได้แล้ว เพราะดูแลแม่ที่นอนติดเตียง ทำให้ไปไม่ได้

#ตอบ : เราผิดหวังที่ลูกไปสนใจครอบครัว ใจเรา​ก็​หงุดหงิด​ หน้า​ก็​บูด​ ใคร​ๆ​ ก็​ไม่​อยาก​อยู่​ใกล้​ทั้งนั้น

จริงๆแล้วเนี่ย​ ถ้า​เรา​รัก​ลูก​ เรา​ก็​ควรทำใจ​อนุโมทนา​กับ​เขา​ เมื่อ​เขา​ได้​ดี​มี​สุข​

ส่วน​เรา​ก็​ควร​ทำ​ใจให้เบิกบาน-ให้ดีใจว่า เราดูแลแม่ของเรา​ ก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด

ส่วนใครจะมาทำตอบแทนหรือไม่ตอบแทน อย่าไปหวัง!
และ​ที่​สำคัญ​ อย่า​ทวง​บุญคุณ​ด้วย!

เรา​ก็​ทำให้เขาดูว่า เราได้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ด้วยการเลี้ยงดูท่านในยามเจ็บป่วยอย่างนี้ ทำให้เต็มที่ของเรา

เขามา​หา​ก็อย่าไปบ่น อย่าไปต่อว่า อย่าไปแสดงสีหน้า หรือชักสีหน้า หน้าบึ้งอะไร​ก็​อย่าไปทำ

ถ้า​ลูกเข้ามา​หาก็ดีใจ​ ยิ้ม​ต้อนรับ
ถ้าเขามาคนเดียว​ ก็ฝากขอบคุณสามีเขาด้วย
ถ้าสามีมา​ ก็ฝากขอบคุณภรรยาเขาด้วย​ ที่อุตส่าห์อนุญาตให้มาเยี่ยมแม่ มาเยี่ยมยาย

พูดดีๆ ขอบคุณเขา..
เราทำความเข้าใจประมาณว่า เขากำลังยุ่งนะ! เขามีธุระของเขา
เราอยู่ของเราเองได้
เมื่อ​เข้าใจ​อย่างนี้​ เวลา​ลูกมา​ เราจะได้ไม่ไปพูดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
การพูดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจเนี่ย บางทีก็ทำให้คนที่เขารับฟังเกิดโทสะ​ได้

บางที​เขา​ฟังไปมากๆ ก็​เบื่อ​ ไม่อยากจะมาฟังไอ้คำพูดต่อว่าต่อขาน​ หรือว่า​คำ​พูดน้อย​เนื้อต่ำใจเหล่านี้

เวลา​ลูกมาให้ขอบคุณ ขอบคุณครอบครัวเขา ที่อุตส่าห์เสียสละเวลามาเยี่ยมเรา ดีใจด้วยที่เขามาเยี่ยม
ไม่ใช่ว่าไปพูดต่อว่าต่อขาน ในเวลาที่เขาหายไปนาน
ทุกครั้งที่มาให้ขอบคุณ..ขอบคุณ ดีใจอนุโมทนา​ใน​ความ​ดีที่เขาทำ แม้​ใน​เรื่อง​เล็กน้อย​ แล้วความสัมพันธ์ในครอบครัวก็จะดีขึ้น

ส่วน​อาตมา​เองก็อนุโมทนากับโยมด้วยนะ​ ที่​โยม​มี​โอกาสดูแลคุณแม่
คุณแม่ก็หวังสิ่งนี้แหละ
คือในยามเจ็บไข้ก็หวังให้เราดูแล
ขออนุโมทนาด้วย!

พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล

เรียบเรียงจากตอบปัญหาธรรมะ
ในรายการธรรมะสว่างใจ เมื่อ ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒
ลิงค์วีดีโอ https://youtu.be/FrXoFcoGG3w
(นาทีที่ 1:52:29-1:57:48)

อ่านบน Facebook

#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๘๐
??
#ถาม​ : ผู้ที่ปฏิบัติที่มีจิตวิปลาส​ เกิดจากสาเหตุอะไร?

#ตอบ​ : ส่วนใหญ่แล้ว​มักจะไปเกิดนิมิต​ขึ้นมา​ก่อน ไม่ว่า​จะ​เป็น​นิมิตภาพหรือเป็นเสียง มาบอกมาสอน​ อะไรก็ตาม​ แล้ว​ยึดถือ​หรือเข้าใจผิดคิดว่าเป็นจริง

บางคนก็จะเห็นเป็นพระพุทธเจ้ามาสอน บางคนก็จะเห็นเป็นครูบาอาจารย์มาสอน​ แล้วก็เชื่อ บางคนอาจจะเห็นเป็น เทวดาองค์ใดองค์​หนึ่งมาสอน และก็เชื่อไปตามที่นิมิตนั้นสร้างขึ้นมา บางทีไม่ได้เห็นภาพ มีแต่ได้ยินเสียง มาบอกมาสอน ไปเชื่อตาม​
พอเชื่อตาม​ก็จะกลายเป็นว่าเชื่อนิมิต หลงนิมิต​

อย่างนี้ ครูบาอาจารย์จะเรียกว่า ถ้าทำตามสิ่งที่มาปรากฏกับจิต ซึ่งเป็นนิมิตนี่นะ จะกลายเป็นพวกที่เป็นวิปลาส

บางคน​ก็​มี​เสียง​บอกว่า​ “ให้จุดไฟสิ​ แล้วก็เอาเท้าลนไฟไป ถ้าทนได้จะบรรลุมรรคผล” ถ้าเชื่อและทำตามนะ ก็เรียกว่าไม่มีสติยั้งคิด กลายเป็นผู้ที่ปฏิบัติและเกิดวิปลาส เชื่อว่าทรมานตัวเองแบบนี้แล้วจะบรรลุมรรคผล อย่างนี้ก็เรียกว่า มีนิมิตเกิดขึ้น อย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วก็ไปหลงเชื่อ
จะ​เรียกบุคคลแบบนี้ว่าปฏิบัติแล้วไปหลงนิมิตก็ได้ หรือว่าปฏิบัติแล้วเกิดวิปลาสก็ได้

แต่จริงๆ แล้ว วิปลาสนี่นะ เป็นศัพท์ที่มาใช้ทีหลัง “วิปลาส​” เนี่​ย ไม่ต้องบ้าก็ได้
วิปลาส​ แปล​ว่า​ ความเห็น​หรือ​ความ​เข้าใจ​คลาดเคลื่อนตัว​สภาพ​ที่​เป็น​จริง

คน​ปุถุชน.. เห็นของไม่สวย..ว่าสวย ก็เรียกว่าวิปลาสแล้วนะ!
เห็นของไม่เที่ยง..ว่าเที่ยง​ นี่ก็เรียกว่าวิปลาส
เห็นของเป็นทุกข์..ว่าเป็นสุข ก็วิปลาส
เห็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตน..ว่าเป็นตัวตน​ ก็เรียกว่าวิปลาส

พระ​อรหันต์​ ละ​วิปลาส​ได้​ทั้งหมด
พระ​อนาคามี​ ละ​วิปลาส​ใน​แง่​ “เห็น​รูป​ที่​ไม่​งาม..ว่า​งาม, เห็น​เวทนา​ที่​เป็น​ทุกข์..ว่า​เป็น​สุข” ได้
พระ​โสดาบัน​และ​พระ​สกิทาคามี​ ละ​วิปลาส​ใน​แง่​ “เห็น​กาย​ใจ​ที่​ไม่​เที่ยง..ว่า​เที่ยง, เห็น​กาย​ใจ​ที่​ไม่ใช่​ตัวตน..ว่า​เป็น​ตัวตน” ได้

ฉะนั้น คำ​ว่า​ “วิปลาส” ถ้าในแง่ของพุทธศาสนาเนี่ย คนที่ยังไม่ใช่พระอรหันต์ ก็วิปลาสทั้งหมด เพราะ​ยังเห็น​กายไม่สวยไม่งาม..ว่าสวยงาม เห็น​จิต​ที่​ไม่เที่ยง..ว่าเป็นของเที่ยง​ เป็นต้น

จิตนี้ไม่เที่ยง เห็นว่าจิตเป็นของเที่ยง นี่ก็เรียกว่าวิปลาส
เห็นของเป็นทุกข์..ว่าเป็นสุข ชีวิตฉันเป็นสุขเหลือเกิน ไม่มีทุกข์เลย ไม่สนใจธรรมะ​ อย่างนี่ก็วิปลาส
เห็นของไม่ใช่ตัวเรา..ว่าเป็นตัวเรา เห็นว่ามีตัวเรา หรือเห็นว่า​กาย​นี้​ใจ​นี้​คือตัวเรา เหมือนอย่างปุถุชนทั่วๆไปเนี่ย นี่ก็วิปลาสอยู่

พระโสดาบันเนี่ย ละวิปลาสได้บางส่วนแล้ว แต่ยังมีความเห็นว่า กามยังนำสุขมาให้ เห็นสุขในกาม ทั้งๆ ที่กามนี่เป็นบ่อเกิดแห่งทุกข์อยู่ ไม่เห็นความจริงตัวนี้ ก็ยังวิปลาสบางส่วน
แต่ก็ดียังมีทุกข์น้อยลงแล้ว เพราะว่าเริ่มเห็นแล้วว่า กายนี้ใจนี้​ไม่ใช่​เรา เหตุแห่งทุกข์ก็น้อยลงไปเยอะ

พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล​

เรียบเรียงจากตอบปัญหาธรรม
รายการ”ธรรมะสว่างใจ” เมื่อวันที่ ๒๑ สิงหาคม ๒๕๖๒
ลิงค์วีดีโอ​ https://youtu.be/ekk5zVUNPuc
(นาทีที่ 1:52:10 – 1:55:10)

อ่านบน Facebook