#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๗๒
??
#ถาม : เวลานั่งสมาธิ ทำไมต้องเกิดภาพนิมิตต่างๆ ขึ้นมาคะ? เราจะมีวิธีไหนบ้างที่จะให้เรารู้ว่า การที่เราเห็นภาพนิมิตนี้เป็นของจริงหรือไม่ค่ะ?

#ตอบ : นิมิตนี่นะ เป็นสิ่งที่ปรากฏเมื่อเราทำสมาธิระดับหนึ่ง
พอเกิดเรื่องขึ้นมา ถ้าใจไปสนใจนิมิตนั้น จิตจะส่งออกไปหาสิ่งที่เห็น
ถ้าเรามองจิตออก จะเห็นจิตมันพุ่งไปหานิมิต ก็รู้ทันจิตที่เคลื่อนไป เมื่อรู้แล้ว จิตก็ตั้งมั่น ไม่เผลอไปตามนิมิตนั้น
เราจะได้สมาธิที่ดีขึ้น เป็นสมาธิที่เรียกว่าจิตตั้งมั่นนะ
แต่ถ้าเห็นนิมิตอะไรเกิดขึ้นมา แล้วก็อยากรู้เรื่องราวอะไรต่อในนิมิตนั้นนะ
จิตเริ่มส่งออกตั้งแต่สนใจนิมิตนั้นแล้ว
ฉะนั้น นิมิตนั้นถ้าเรารู้อยู่ว่ามันเป็นเพียงสิ่งที่ปรากฏ เกิดขึ้นจากการทำสมาธิของเรา การเห็นนิมิตก็เป็นเพียงการเห็นเฉยๆ
ถ้าเราสนใจสิ่งนั้นไปแล้ว ก็รู้ทันจิตที่ส่งออก ก็ใช้ได้

นิมิตนั้นจะจริงหรือไม่จริง.. ดูอย่างนี้..
ถ้าเราเชื่อว่าสิ่งนั้นจริง ใจเราจะน้อมไปหาสิ่งที่เห็นหรือสิ่งที่ได้ยิน คือน้อมไปหานิมิตนั้น
จิตก็ส่งออกตั้งแต่ตอนต้นเลย
ดังนั้น ไม่ต้องไปสนใจว่ามันจริงหรือไม่จริง ดูจิตที่มันเคลื่อนหรือไม่เคลื่อนที่ดีกว่า
ตอนที่มันจม มันสนใจเรื่องราว จิตมันจะจมอยู่กับภาพนั้นอยู่กับเสียงนั้น
จิตจมอยู่ หรือคลุกคลีคลอเคลียกับนิมิตนั้น ก็ไม่รู้ทัน
เช่น เกิดแสงสว่างขึ้นมา ไปสนใจแสงสว่างนั้น จิตก็ส่งออกไปหาแสงแล้ว
ถ้าเห็นภาพนรก-สวรรค์ เห็นเทวดา สนใจภาพนั้น จิตก็ส่งออกไปหาสิ่งนั้น
สิ่งนั้นจะจริงหรือไม่จริง ไม่ได้ไม่ใช่สาระหในตอนนี้เลย
สาระที่เราควรจะสนใจคือว่า จิตมันเป็นยังไง? จิตมันทำงานยังไง?
จิตมันพุ่งไปสนใจอยู่ ให้รู้ทันว่าจิตมันส่งออก? เข้าใจไหม?
สมาธิที่จิตส่งออกไปอย่างนั้น มีอันตรายคือ มันจะไปไหนก็ไม่รู้ บังคับไม่ได้
แทนที่จะปล่อยให้จิตมันเลื่อนลอยอย่างนั้น ก็กลับมารู้สึกตัวใหม่
ถ้าใช้ลมหายใจในการภาวนา ก็หายใจให้แรงขึ้นมาอีกนิดนึง ทำความรู้สึกตัว
ไม่ปล่อยให้จิตส่งออกในลักษณะอย่างนี้ ไม่ให้นิมิตมาหลอกเรา
นิมิตที่เกิดขึ้นดูน่าเชื่อนะ ดูน่าสนใจ ดูน่าติดตาม
ทั้งๆ ที่มันน่าเชื่อน่าสนใจน่าติดตามนั้น มันทำหน้าที่ในการหลอกจิตให้ส่งออก!
กายมีอยู่..ก็ให้ลืมกาย จิตมีอยู่..ก็ให้ลืมจิต
มันมัวแต่สนใจเรื่องราวในนิมิตนั้น

ฉะนั้น อย่าให้มันหลอกเรา
มีนิมิตเกิดขึ้น..จิตมาสนใจนิมิต ให้รู้ทันว่า..จิตมันเคลื่อนไปแล้ว!
หายใจขึ้นมาแรงๆ อีกสักที หรือ สองที เพื่อให้เกิดความรู้สึกตัวขึ้นมาใหม่
อย่าให้นิมิตนั้นหลอกเรานะ!

พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล

เรียบเรียงจากตอบปัญหาธรรมะ
ในรายการธรรมะสว่างใจ เมื่อ ๘พฤษภาคม ๒๕๖๒
ลิงค์วีดีโอhttps://youtu.be/4geXsKOgjeM
(09:40-13:30)

#โดนนิมิตหลอก

อ่านบน Facebook

#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๗๑
??
#ถาม​ : ผู้ชายมาเที่ยวหญิงโสเภณี​ ผิดศีลข้อ​ ๓​ ไหม?

#ตอบ​ : จริง​ๆ​ แล้ว ถ้าเราจะรักษาศีลข้อ​ ๓​ ให้บริสุทธิ์ ควรจะเว้น​การกระทำนี้ด้วย

เพราะว่าผู้ชายถ้ามีครอบครัว เราขออนุญาตภรรยาหรือยัง?
แล้ว​ผู้หญิงคนที่ทำงานนี้​ เขามีครอบครัวอยู่หรือเปล่า? เราไม่รู้ได้เลยว่าเขามีครอบครัวอยู่หรือเปล่า? เขาแอบสามีมาทำงานนี้หรือเปล่า? มันก็มีโอกาสที่จะไปผิดศีลได้

โดยเฉพาะเราเอง เราแอบภรรยาไปหรือเปล่า? ถ้าเราแอบภรรยาไป นี่ก็เราผิดตั้งแต่แอบนั่นแหละ!

ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับโสเภณีนี้​ เป็นความสัมพันธ์ที่เปิดเผยได้ไหม? ภรรยาของเรารับรู้ด้วยไหม? ยินดีด้วยไหม?

ถ้าภรรยาบอกว่า​ “ช่วงนี้ฉันไม่ว่างนะ! เธอไปหาโสเภณีเถอะ”
อย่างนี้ภรรยาอนุญาตแล้ว ไปได้.. ไปได้ในแง่ภรรยาอนุญาต
แต่โสเภณีที่ว่านี้สามีเขามีหรือเปล่า? เขาอนุญาตหรือเปล่า? เขาแอบทำหรือเปล่า?​ มั่นใจได้​ไหมว่าเขามีอาชีพนี้อย่างบริสุทธิ์ไม่ได้ถูกหลอกมาขาย ไม่ได้ถูกล่อลวงมา มาด้วยความเต็มใจของเขาเอง?

ถ้า​โสเภณี​คนนั้นมีสามี สามีเขาก็อนุญาต​ ประมาณนี้นะ ถ้าเจอโสเภณีที่สมบูรณ์ขนาดนั้นค่อยไปได้ และก็ภรรยา​เราอนุญาตด้วย

แต่ถ้าเราจะรักษาศีลข้อนี้ เพื่อที่จะภาวนาให้เจริญยิ่งขึ้นนี้นะ ถ้าเว้นได้ก็​ดี​นะ
คือจะยุ่งเกี่ยวเฉพาะภรรยาตน เพราะว่าทุกครั้งที่เราตามใจกิเลสตัวนี้ ใจก็เศร้าหมอง

เวลาคนไปสถานที่แบบนี้นะ มงคลอะไรต่างๆก็หายหมด
พระ​หรือ​วัตถุมงคล​ที่​แขวนคอ​ไว้​ พอ​เข้า​ไป​ใน​สถานที่​แบบ​นี้​นะ​ ที่​เคย​ขลัง​ก็​เสื่อม​หมด

พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล

เรียบเรียงจากตอบปัญหาธรรม
ในรายการ”ธรรมะสว่างใจ”
เมื่อวันที่ ๒๔ กรกฎาคม ๒๕๖๒
นาทีที่ 1:12:02 – 1:14:16
ลิงค์วีดีโอ https://youtu.be/M4FcxmPzNvg

#เที่ยวหญิงโสเภณี #ผิดศีลข้อสาม

อ่านบน Facebook

#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๗๐
??
#ถาม : ใส่บาตร ไม่ถอดรองเท้า จะบาปมั้ยคะ?

#ตอบ : ตามธรรมเนียมของไทย เมื่อจะใส่บาตร มักจะนิยมถอดรองเท้าก่อน เพื่อแสดง “ความเคารพ”

ก็ต้องย้อนไปในสมัยพุทธกาล
สมัยนั้น ถือกันว่า การใส่รองเท้าหรือถอดรองเท้า เป็นวิธีแสดงออกถึงความเคารพและไม่เคารพวิธีหนึ่ง
เช่น ไปในสถานที่ต่าง ๆ ที่ควรให้ความเคารพ ไม่ว่าจะเป็น ในเขตเจดีย์ ในเขตโบสถ์ ก็จะถอดรองเท้าก่อนจะเข้าไปในเขตนั้น
ถ้าใส่รองเท้าเข้าไป ก็เป็นการไม่เคารพสถานที่นั้น
ถ้าเป็นพระภิกษุ ก็จะมีโทษ เป็นอาบัติทุกกฏ

เวลาบิณฑบาต พระภิกษุท่านก็มีปกติไม่ใส่รองเท้า เมื่อชาวบ้านจะใส่บาตร ก็จะถอดรองเท้าก่อน จึงจะนำอาหารมาใส่บาตร ซึ่งก็เป็นวิธีแสดงความเคารพอย่างหนึ่ง คือ ไม่อยู่ในที่ที่สูงกว่าพระ (ผู้ใส่รองเท้า ถือว่าอยู่สูงกว่าผู้ที่ไม่มีรองเท้า) เรียกว่า “ใส่บาตรด้วยความเคารพ”

สำหรับผู้ที่มีศรัทธา การใส่บาตร(รวมถึงการถวายของพระ) จะไม่เหมือนการให้แก่คนทั่วไป
การให้ทานด้วยการใส่บาตร(รวมถึงการถวายของพระ) ผู้ให้รู้ว่าผู้รับเป็นนักบวช เป็นผู้ทรงศีล เป็นเนื้อนาบุญ จะรู้สึกว่าเป็นโอกาสดี เป็นบุญเหลือเกินที่ท่านมาโปรด และรู้สึกอยู่ว่า ผู้รับ(คือพระ)อยู่ในฐานะที่สูงกว่า

เคยเห็นที่ต่างจังหวัด บางแห่งเขาปูเสื่อหรือวางแผ่นไม้ไว้ ให้พระยืนรับบิณฑบาตบนเสื่อหรือแผ่นไม้นั้น แล้วโยมใส่บาตรด้วยอาการคุกเข่าบนพื้นดิน
โยมขี่จักรยานมา พอจะผ่านพระ ก็ลงมาเดินจูงจักรยาน พ้นพระไปแล้วจึงขึ้นขี่ไปตามปกติ
แม้แต่ขี่จักรยานยนต์ ก็จะดับเครื่อง แล้วลงมาจูงเหมือนกัน
นี่ก็เป็นตัวอย่างการแสดงความเคารพ

ในกรณีที่มีความจำเป็น เช่นอยู่ในที่เฉอะแฉะ ไม่ถอดรองเท้า ก็ไม่ได้ถือว่ามีความผิด และไม่เป็นบาป แต่ควรก็ใส่บาตรด้วยอาการนอบน้อม
ในปัจจุบันมีข้อจำกัดหลายอย่าง ที่ทำให้ญาติโยมไม่สะดวกที่จะถอดรองเท้า (เช่น รองเท้าทหาร) กรณีอย่างนี้จะไม่ถอดรองเท้าก็ได้ ขอให้ใส่บาตรด้วยกิริยาที่งดงาม แสดงว่ามีความเคารพก็แล้วกัน

(กรณีตำรวจ,ทหาร ในเครื่องแบบ ก็ให้ถอดหมวก
หมวก ก็เป็นของใช้อีกอย่างที่ควรถอด เพื่อแสดงความเคารพ)

ที่สำคัญคือ พระพุทธเจ้าไม่ได้มีบัญญัติบังคับอะไรกับผู้ถวาย
แต่ญาติโยมก็ต้องการแสดงความเคารพ จึงเป็นธรรมเนียมที่จะแสดงอาการกิริยาอันงดงามต่าง ๆ ออกมา

บางคนไม่ทราบธรรมเนียมเหล่านี้ เห็นพระภิกษุเดินบิณฑบาต เกิดมีจิตศรัทธา หรือมีใจเอื้อเฟื้อ คิดจะนำอาหารมาใส่บาตร แต่ไม่ได้ถอดรองเท้า ถ้ามีคนมาทักท้วง (หรือตำหนิ หรือต่อว่า) คนนั้นก็อาจจะเกิดโทสะ หมดศรัทธา อาจจะคิดว่า “เรื่องมากจัง” บรรยากาศที่กำลังเป็นกุศลดูดี ก็บังเกิดรังสีอำมหิตไปเสีย
ยิ่งถ้าอยู่ต่างประเทศ แล้วพระไปบิณฑบาต หากต้องบังคับให้เขาถอดรองเท้าก่อน ก็อาจจะไม่มีชาวต่างชาติใส่บาตรก็ได้

การแสดงออกซึ่งความเคารพของแต่ละท้องถิ่นก็ไม่เหมือนกัน
ถ้าเป็นต่างประเทศ เขาก็มีวิธีของเขา ไม่จำเป็นต้องทำตามธรรมเนียมไทยเป๊ะ ๆ
เว้นแต่ว่าเขามีศรัทธา ต้องการเข้ามาศึกษาและทำตามแบบเรา
ก็ค่อย ๆ สอนกันไป

ขอยกตัวอย่างสิกขาบท ที่สื่อถึงการแสดงความเคารพบางข้อ เช่น

ครั้งหนึ่ง พระฉัพพัคคีย์รับบิณฑบาต โดยไม่เอาใจใส่ ทำ
อาการดุจทิ้งเสีย
เรื่องถึงพระพุทธเจ้า จึงทรงบัญญัติสิกขาบทว่า
“ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักรับบิณฑบาตโดยเคารพ”
ภิกษุใดไม่เอื้อเฟื้อ รับบิณฑบาตโดยไม่เคารพ ทำเหมือนจะทิ้ง
ต้องอาบัติทุกกฏ

นี่เป็นบัญญัติสำหรับฝ่ายภิกษุ ผู้รับบิณฑบาต ถ้าบิณฑบาตโดยไม่เคารพ ก็มีโทษ

แต่สำหรับผู้ใส่บาตร ถ้าถอดรองเท้าได้ก็ควรถอดนะ
ถ้ามีเหตุจำเป็น จะไม่ถอดก็ไม่เป็นไรนะ

พระอาจาร์ยกฤช นิมฺมโล

๕ สิงหาคม ๒๕๖๒

อ่านบน Facebook

#นิมฺมโลตอบโจทย์ ๑๖๙
??
#ถาม​ : ใส่บาตรตอนเช้า​ แล้วเราใส่เงินในบาตร​ จะผิด​ไหมคะ?

#ตอบ​ : เรารู้อยู่แล้วว่าพระท่านไม่รับเงิน​ รับแล้วเป็นอาบัติ​
ถ้า​เราใส่​เงินไป​ใน​บาตร​ ก็ทำความลำบากให้กับพระ​

ถ้าเราอยากจะถวาย​เงิน​ถวายปัจจัย​ และถ้าพระ​ท่านมีลูกศิษย์​ ก็ให้ฝากลูกศิษย์ไป​ดีกว่า

หรือว่าเรารู้อยู่ว่าพระรูปนี้มาจากวัดไหน​ อยากจะทำบุญกับท่าน​ ก็ตามไปถวาย​ที่วัด​ เช่น​ ไป​ใส่​ที่​ตู้​บริจาค​ เป็นต้น
ก็จะช่วยท่านรักษาวินัยด้วย

พระท่านมีหน้าที่รักษาวินัย​
บาตร​ที่​ท่าน​อุ้ม​ไป​ตอน​เช้า​ ก็เอาไว้ใส่อาหาร​ ไม่ใช่​ใส่เงิน​

แต่ไม่ได้ห้ามทำบุญด้วยปัจจัยนะ​
แต่ว่าตอนบิณฑบาต​ เราไม่ควรใส่ปัจจัย​ในบาตร​

ถ้าเราต้องการจะถวายเป็นปัจจัย​ก็​สามารถทำได้​ ก็ไปที่วัด​ หรือ​ถ้าท่านมีลูกศิษย์​ ก็​ฝาก​ไว้​ที่​ลูกศิษย์ ลูกศิษย์​ก็ถือว่าเป็นไวยาวัจกรของ​ท่าน​

ไวยาวัจกร​ หมายถึง​ คฤหัสถ์​ผู้​ช่วยเหลือ​รับใช้​หรือ​ทำ​กิจ​ธุระ​ให้​แก่​พระ​ เป็นผู้ดูแลปัจจัยนี้แทนพระ​
ก็​มอบ​ทรัพย์ฝากปัจจัยนั้น​กับ​ไวยาวัจกร​ บอกว่า”เอาปัจจัยนี้นะ​ ถวาย​เป็น​ค่าใช้จ่ายเพื่อสมณะบริโภค​ สำหรับหลวงพี่​รูปนี้”

หรือว่าถวาย​เป็น​ส่วนกลาง ถวายเป็นสังฆทานก็ได้​

พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล

เรียบเรียงจากตอบปัญหาธรรมะ
ในรายการ”ธรรมะสว่างใจ”
เมื่อ ๓ กรกฎาคม ๒๕๖๒
นาทีที่​ 1​:32:55 – 1:35:33
ลิงค์วีดีโอ ลิ้งค์​
https://youtu.be/ypuu7ZIIG3w

อ่านบน Facebook